Kahramanlarım -Bakugo X MC-

47-"O Senin Ölümünü Görmek İstiyor"

Midoriya

Midoriya:Her neyse,biz şimdi çıkıyoruz ablacığım.Sen işini hallet sonra görüşürüz.

Omzumla zorla Beyza'yı hareket ettirdim ve kapıya yönelttim.

Aslında isterse bana karşı koyabileceğini biliyordum.Fakat şu anki durumdayken başka çaresinin olmadığını biliyor olmalıydı.

Odadan çıktık.Ondan hemen uzaklaştım.Ona hiç bir şey demeden aniden dokunmuştum.Rahatsız olmuş olabilirdi.(Y.N.:Düşünceli Midoriyacık)

Ama hepimizi görevliden kurtarması için bunu yapmam gerekmişti.

Odadan çıkmıştık.Ablamın bize öldürücü bakışlar attığını görmüştüm fakat umursamamaya çalıştım.

Ona döndüm.

Midoriya:Niye bana yalan söyledin?

Beyza:Ben...Üzgünüm ama bunu yapmak zorundaydım!

Midoriya:Ablamın yanındaki kadın kimdi?O kimle görüşüyordu?

Yazar olduğuna göre yüksek ihtimal onun kim olduğunu biliyordu.

Kadın orta yaşlarda biri gibi duruyordu.Ve de nedense oldukça görünüş olarak ablama benziyordu.

Yanlış görmüştüm değil mi?

Evet,öyle olmuş olmalıydı!

Beyza:Cidden özür dilerim ama...Söyleyemem.Bunu sana onun söylemesini bekle.

Midoriya:Niye?Ablamın başı dertte mi?

Beyza:Hayır değil...

Midoriya:Eğer konu kitabın bozulmasıysa zaten tam biraz önce bütün kitabın senaryosunu mahvettin!Yani şu anda bana bunu söylemen artık pek de önemli olmayacaktır.

Bu doğruydu.Onun yaptığı biraz önceki hareket artık engellenemez derecede kötüydü.Yani bana şu an gerçeği söylemesi tüm bu olanların yanında hiç kalırdı.

Beyza:Haklısın sanırım.Fakat şöyle bir şey var...Bunu sana kesinlikle ablan söylemeli.Bu çok önemli bir gerçek.Ve sonuç olarak benim gibi bir yabancı yerine ondan dinlemen daha uygun olucaktır.

Midoriya:Ama sen bir yabancı değilsin ki!

Beyza:Bu kitap için yabancıyım Midoriya.Artık bunu anla.

×××

Rin

Her ne kadar bir an önce dışarı çıkıp onların buraya nasıl geldiğini sorgulamak istesemde,o kadının diyeceği şeyleri de çok merak ediyordum.

Sandalyeye oturdum.Ona baktım.

Rin:Devam et.

R.A.:Onlar...Kimdi?

Rin:Bu seni ilgilendirmez.
(Y.N.: :( yapma be Rin)

R.A.:Anlıyorum...Şu an beni annen olarak görmüyorsun.Ve hepsi o şerefsizin suçu!

Rin:Babamın suçu neydi?Bunu artık açıkla!

R.A.:Onun özgünlüğü nasıl biliyor musun?İnsanları kukla gibi oynatır.Onları yönetir.Zihinleriyle oynar.Kafalarını karıştırır.Ve işte aynen bana da bunu yaptı!

Rin:Zihin kontrolü ile aynı bu özgünlük.Hiç bir farkı yok...

Bir anda dediğimle hızla ayağa kalktı ve bana baktı.

O...Delirmiş gibi duruyordu.

Camlara sertçe bir anda vurmasıyla ürperdim.Şu anda gözlerini sonuna kadar açmış ve bana sertçe bakıyordu.