Kahramanlarım -Bakugo X MC-

36-Kırmızı Gözler

Rin

Beyza kaybetmişti.Ve şimdi ise sıradaki maç yapacağım kişi ise...

Midoriya?

Kardeşim?

Şu anda kardeşimle savaşmam gerekiyordu.

Dürüst olmak gerekirse bunu hiç beklemiyordum.

Bunu nasıl yapacaktım ki?O benim kardeşimdi.Onunla hiç dövüşmemiştim.

Aslında yapamamıştık.Eskiden onun özgünlüğü yoktu.Ben de o zamanlar sürekli onu korumanın peşindeydim.

Okuldayken ise bir maç yapmak aklımın ucundan bile geçmemişti.Çünkü o benim kardeşimdi.Maç için bile olsa ona niye ona vurmam gerekiyordu ki?

Fakat şimdi...Artık onunla bir maç yapmam gerekiyordu.

Kardeşim diye ona acımayı düşünmüyordum.

Maç sahasına iniş yaptım.Midoriya bana şaşkın gözlerle bakıyordu.Anlaşılan o da benim gibi bu duruma şaşırmıştı.

Rin:Kardeşiz diye sana acımayacağım Midoriya!Sen de öyle yap!

Bu sadece bir maçtı.Biz düşman değildik.Ama şu anda abla-kardeş de olamazdık.

Biz şu an iki rakipten ibarettik.

Bunu Midoriya'nın da anlamasını istiyordum.

Midoriya bana hüzünlü bir şekilde bakıyordu.Ama yapabileceğimiz başka bir şey de yoktu.Bunu anlamalıydı.

Midoriya:Peki...

Sonra maç düdüğü çaldı ve maçımız başladı.

Onu şu anda kardeşim olarak görmemeye çalışıyordum.Ama bu çok zordu.

Maç dahi olsa sonuçta...

Ah!Her neyse!Şu an bu maça odaklanmalıyım!Ve her ne olursa olsun,karşımdaki kişi kim olursa olsun bu maçı kazanmalıydım!

Midoriya bana direkt saldırıda bulunmaya başlamıştı.Her seferinde onu engelliyordum.

Sonrasında başım dönmeye başlamıştı.Hayır şimdi olamaz!

Doktor çok hareketli şeyler yaparsam bu tarz şeyler yaşayabileceğimi söylemişti.Ve işte şu an bunu yaşamaya başlamıştım bile!

Midoriya'ya karşı sürekli savunma yapıp duruyordum.Çünkü şu anda hareket edecek halim bile kalmamıştı.

Ama işte tam o anda birden nedense içimde garip bir his oldu.Sinirlenmeye başlamıştım.Ama neden sinirlendiğimi de bilmiyordum.

İçimdeki bu his bana garip bir şekilde enerji vermişti.Ve şu an fazla enerjiktim.

Midoriya yavaştan yorulmaya başlamıştı.

İçimdeki bu garip enerji Midoriya'yı yenip yere serip pataklamamı söylüyordu.(Y.N.:Excuse me wtf?)

Ve sonra birden...Kontrolü kaybettim.Şu anda kendimden bağımsız bir şekilde hareket ediyordum.

Midoriya'ya art arda buz gönderip duruyordum.Ama bunu ben yapmıyordum.

Çok saçma geldiğinin farkındayım ama gerçekten...Şu anda aslında ben bunu yapmak istemiyorum.Bunu içime bir anda gelen enerji yaptırıyordu.

Vücudum benden bağımsız hareket ediyordu.Midoriya şu anda hareketlerimden kaçmakta oldukça zorlanıyordu.

Bu her neyse şu anda maçı yenmeme oldukça yardımcı olacak bir şeye benziyordu.

Midoriya en sonunda darbelerimden kaçmamaya başlamıştı.Bunu içimdeki güç ona yaptırmıştı.Ve bunu garip bir şekilde hissediyordum.