Kahramanlarım -Bakugo X MC-

25-Bir Arkadaşlığın Başlangıcı

Rin

Artık hislerimden kaçmayacaktım.

Evet,ben onu seviyordum.Bundan emindim.

Çünkü şu aralar yaptığım bu saçma sapan hareketlerin tek açıklaması buydu.

Onu hep görmek istemem,onu görünce çok garip hissetmem,ona dokununca herkesten farklı bir duygu yaşamam...

Sanırım ondan hoşlanmaya ilk bana şaka yaptığı zaman başlamıştım.Sonrasında da her şey bu şekilde gelişmişti işte...

Gerçekten beynim durmuştu.Ne yapacaktım şimdi?

Onu seviyordum fakat,bundan sonra ne olacaktı?

Ona duygularımı açmak için daha çok erkendi.Daha duygularımdan yeni emin olmuşken bir de...

Üstelik duygularıma karşılık vermeyeceğinden o kadar emindim ki...

Bakugou bana aşık değildi.O beni sevmiyordu.(Y.N.:Ahhh birde şimdi Rin'in kendini küçük görüp platonik olduğunu zannetmelerini mi okuyacağız?)

Onun benden nefret ettiğine adım gibi emindim.

Onun beni sevmesi mümkün bile değildi.

Kalbim,artık durumumu kabul etmemden dolayı mutluydu.Fakat bir yandan da bu sevginin karşılıksız kalacağının bilincinde olduğu için üzgündü.

Birden hıçkırarak ağlamaya başladım.Ağlarken çıkardığım sesler üzerine Bakugou,bana bakmıştı.

Bakugou:Ne oluyor lan?

Bakışları belli etmese de endişe doluydu.

Ya da ben öyle olduğunu kendi kafamdan uydurmuştum.Çünkü en azından bana bu şekilde davranmasını istiyordum.

Biraz olsun bencil olmak istiyordum...

Rin:Hi-hiç bir şey yo-yok.Önüne dö-dön şeref-siz.

Bakugou şerefsiz dememin etkisiyle yine sinirlenmişti.

Bakugou:BEN ŞEREFSİZ DEĞİLİM APTAL KIZ!(Y.N.:Allahın malı ya.Ağlayan bir kıza öyle mi denir?)

Sonra da yanımdan hızla uzaklaştı.

Arkasından ona baktım sadece...Böylece gerçeklerle hemen,daha aşkımı kabul ettiğim o an yüzleştim.

O beni sevmiyordu.

Hoş,beni sevmesini elbette beklemezdim.Gerçi kendimden de onu sevmeyi beklemiyordum.

Onu neden sevmiştim hiç anlamıyorum.

Nesini sevmiştim cidden?Görünüşünü ya da her an sinirli bir kişiliği olmasını mı?

Aslında...

Sanırım hepsiydi...

Bilmiyorum.Şu an kafam bunları düşünmek için çok yorgundu.

Daha bir kaç dakika öncesine kadar nefret ettiğimi zannettiğim o adama şu anda aşık olduğumu fark etmiştim.

Bu gerçek beni daha da ağlatmıştı.Böyle bir şey olmasını isteyeceğim en son şeylerden biriydi ve bu...

Canımı yakmıştı.

Bazen gerçekler sadece mutlu etmezlerdi.Aynı zamanda da bizim canımızı da yakarlardı.

Bunlardan hangisi olacağını asla bilemezdiniz.

İnsanlar her zaman birbirimize ne kadar nefret dolu olduğumuzu söylerlerdi.Ve haklıydılar da!Ben ve Bakugou o kadar çok kavga ederdik ki bizim düşmanlığımızı sınıfta,hatta okulun hepsi bilirdi.