Bir Hafta Sonra...
Rin
Köyde çalışmak sandığımdan daha da zordu.Dürüst olmak gerekirse ilk başlarda gerçekten zorlanıyordum.Fakat şu sıralar bu duruma alışmaya başlamıştım.
Köydeki insanlar oldukça şakacılardı.Bunu ilk başta yaşlı dedenin bizi evinde yangın var diye aslında bize vereceği hediye yemek verme olayından anlamıştım.
O dede hiç bir zaman aklımdan çıkmayacak,hep anılarımın bir köşesinde olacaktı.
Sabahleyin her yerim mahvolmuş bir şekildeydim.Saçlarım mahvolmuş ve yatakta ters bir halde garip bir şekilde yatıyordum.
Hızlıca yataktan adeta zıplarcasına kalktım.Üstüme mavi-beyaz şerit şekilleri olan kısa kollu bir tişört giydim.Altıma da sıradan siyah bir eşofman geçirdim.Ardından da kahvaltı için Bakugou'nun yanına gittim.
Bakugou ile geldiğimizden beri kahvaltıyı beraber ediyorduk ve buna hala alışamamıştım!
Böyle bir fırsat bir daha karşıma gelmezdi.(Y.N.:O kadar da emin olmayalım bence :) )
Yemeği köydekiler bize hediye ediyorlardı.Yoksa bu Bakugou bana da yemek asla hazırlamazdı.
Şu an bile bana tabak ve çatal kaşık koymamıştı,bu yüzden gidip kendim almam gerekmişti.
O sırada da o yemeği hızlıca ve sinirle yemeye başlamıştı bile!
Yemek yerken bile nasıl sinirli olabiliyordu çok merak ediyordum.
Rin:Yemek yerken neden bu kadar sinirli oluyorsun?
Gerçi o hep sinirliydi,şaşıra şaşıra buna mı şaşırmıştım?
Ba:SANANE,APTAL!
Bunu diyeceğini tahmin etmiştim.Karşılık vermedim ve o da yemeğini yemeye devam etti.
Ben mi?Bugün pek yiyesim yoktu.Yemeği ağzıma götürmeye çalıştığımda kusasım geliyordu.Son bir kaç gündür yaşıyordum.
En sevdiğim yemeklerde bile aynısı oluyordu.
Bakugou hunharca yerken ben ise sadece ona bakıyordum.
Ben de yemek yiyemiyorsam,gözlerimi doyururdum.(Y.N.:Ulan Bakugou senin yemeğin mi?)
Bir süre sinirle yediği yemekleri huzurlu bir şekilde izledim.İkimizin birbirine benzeyip benzemediğini düşünmeye başladım.
Aslında çok fazla ortak yönümüz vardı.Mesela ikimizde kolayca sinirlenebiliyorduk.(Tabiki onun sinirlenmesi daha fazlaydı ve hızlıydı)Ya da...
Başka var mıydı lan?
O sırada düşüncelerimden sıyrılmak zorunda kaldım çünkü Bakugou bana tip tip bakıyordu.
Tip tip bakarken bile o kadar güzel bakıyordu ki delircem şimdi!(Y.N.:Kızın ayarları gitti,benden söylemesi.)
Bana baktığını anımsayınca daha da mutlu oluyordum!
Görende Bakugou'nun bana aşkla falan baktığını sanıcak!Ama hayır,sinirli ve beni öldürecekmiş gibi bir şekilde bakıyordu.
Ba:NE BAKIYORSUN LAN?
Rin:Immm...Şey...Ben aslında duvara bakıyordum.Sonuç olarak orada duran tek senin gibi bir odun değil.
Bakugou soktuğum laf üzerine daha da sinirlendi.
Ba:SEN NE DİYORSUN LAN!SENİ GEBERTECEĞİM P*Ç!
Üstüme alınmadım.Bakugou'nun bunları sinirden söylediğini biliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kahramanlarım -Bakugo X MC-
FanfictionRin,kardeşi Midoriya Izuku ile U.A. lisesini kazanmıştır.Rin'in amacı herkese ve Midoriya'ya kahramanlık yapmaktır. Ama her şey onun için güzel giderken birden karşısına çocukluğundan beri ona bela olan Bakugou çıkmıştır. ××× Midoriya:Ee,şey...Abla...
