De negentienjarige Imogen is de dochter van een invloedrijke en steenrijke zakenman. Ze wist dat niet alles waar hij zich mee bezig hield precies volgens de regels ging, maar ze heeft zich nooit bemoeit met zijn zaken. Daar was dan ook nooit een red...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Langzaam open ik mijn ogen. Ik kijk om me heen en zie dat het buiten nog aardedonker is. Mijn blik glijdt naar mijn wekker, die aangeeft dat het net iets over vier uur 's nachts is. Verward kom ik overeind. Waarom hoor ik stemmen aan de andere kant van de deur?
Ik concentreer me op het geluid en kom erachter dat het Darius is die op de gang met iemand aan het praten is. Mijn vader? Jemig, wat is er dusdanig belangrijk dat ze midden in de nacht voor mijn kamer moeten bespreken? Ik heb mijn slaap hard nodig, anders heb ik morgen enorme wallen onder mijn ogen.
Ik krabbel onhandig van mijn hemelbed af. Ik fatsoeneer mijn kleding voor zover dat mogelijk is en open dan de deur. Twee paar ogen draaien in het donker naar me toe en kijken me met serieuze blik aan.
'Waar zijn jullie in hemelsnaam over aan het smoezen? Of nee, wacht, ik heb een betere vraag: waarom doen jullie dit voor mijn kamer, midden in de nacht?' vraag ik, me erg bewust van mijn schorre stem door het slapen.
Niet dat dat iets uitmaakt. Darius hoort die zo ongeveer elke ochtend als hij me wakkermaakt, nadat ik me heb verslapen.
'Er zijn wat problemen, Imogen,' zegt vader. Zijn stem is bezorgder dan anders. Ik kan zijn gezicht in het donker niet goed zien, maar ik weet dat hij diep fronst. 'Ze zijn wat erger dan ik had verwacht'.
'O,' mompel ik zacht. Ik bijt op mijn lip, terwijl alle mogelijke scenario's door mijn hoofd schieten. Wat als er echt iets heftigs is gebeurd? 'Gaan we failliet?'
Vader schudt zijn hoofd. 'Nee, dat niet. Het is niets waar jij je op dit moment zorgen over hoeft te maken. Maar ik moet zo snel mogelijk het vliegtuig pakken en het land uit. Ik moet iets rechtzetten en dat gaat niet zomaar via de telefoon'.
Ik zucht, maar knik dan begrijpend. Het gebeurt wel vaker dat hij voor een tijdje naar het buitenland moet voor zaken. Maar meestal weet ik dat wel ruim van tevoren. Nooit is hij met zo veel spoed vertrokken.
'Komt het wel goed?' vraag ik, ook al weet ik dat dat een domme vraag is.
Vader glimlacht. 'Ik ga er alles aan doen om dit tot een goed einde te brengen. Ga nu maar slapen, lieverd. Ik laat nog wel van me horen'.
We omhelzen elkaar. Nadat ik nog een vlugge blik met Darius uitwissel, die me geruststellend toeknikt, loop ik mijn kamer weer in. Ik plof op mijn bed, dat meeveert, en staar naar het plafond. Ik vind het niet fijn als er problemen zijn, dat is vanzelfsprekend. Ik weet hoe gevaarlijk het kan zijn in de wereld van mijn vader. Ik weet ook dat hij niet altijd alles volgens de regels doet. Soms moet hij illegale dingen doen om zijn bedrijf op de been te houden, zoals mensen bedriegen. Ik hoop maar dat hij gelijk heeft en dat het uiteindelijk weer goed komt.
