De negentienjarige Imogen is de dochter van een invloedrijke en steenrijke zakenman. Ze wist dat niet alles waar hij zich mee bezig hield precies volgens de regels ging, maar ze heeft zich nooit bemoeit met zijn zaken. Daar was dan ook nooit een red...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De rest van de middag doe ik niet veel. Hier en daar ruim ik wat spullen op en dood ik mijn tijd met studeren en lezen. Als de klok drie uur aangeeft, herinner ik me ineens dat ik beloofd had om mijn vader weer eens te bellen.
Ik schuif mijn boeken opzij en kom uit mijn kleermakerszit van het bed af. Ik gris mijn mobiel van het nachtkastje en plof dan weer op mijn buik op het matras. Ik typ het nummer van mijn vader in en wacht tot hij opneemt.
Na drie keer overgaan, galmt zijn stem eindelijk door de telefoon.
'Hey lieverd,' zegt hij.
Ik hoor dat hij probeert om opgewekt te klinken, maar mij houdt hij niet voor de gek. Ik kan horen dat hij nauwelijks slaapt.
'Hé,' reageer ik met een glimlach. 'Ik hoop dat ik niet stoor?'
'Voor jou kan ik altijd tijd vrijmaken,' zegt hij. 'Hoe gaat het met je? Is alles oké? Je stem klinkt schor'.
Ik zucht zacht. 'Ik ben gisteren uit geweest, dus ik ben wat moe. Maar verder gaat alles prima'.
'Dat is fijn om te horen. Dat is toch weer één ding minder om me zorgen om te maken'.
Ik trek een moeilijk gezicht. 'En hoe is het bij jou? Is de situatie al een beetje onder controle?'
Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. Ik hoor de rustige ademhaling van mijn vader, maar ik hoor ook iets anders. Stress? Paniek? Ik bijt op mijn lip om de stroom aan vragen tegen te houden. Als mijn vader iets te zeggen heeft, vertelt hij me dat wel. Het heeft toch geen zin om ernaar te gaan vissen.
'Maak je maar niet druk om mij, lieverd,' zegt hij met een zachte toon. 'Het gaat hier niet allemaal van een leien dakje, maar het komt wel goed. Na wat duidelijke gesprekken komen we er wel uit'.
'Oké,' knik ik. 'Wanneer denk je dat je weer thuiskomt?' Ik probeer de hoopvolle ondertoon in mijn stem te onderdrukken.
Vader zucht. 'Dat is lastig inschatten. Het gaat nog wel een paar weken duren voor de storm gaat liggen'.
'O. Oké'.
Ik weet niet of ik had gehoopt dat hij eerder terug zou komen. Ik wist dat dit hele gebeuren niet met een paar dagen over zou zijn. Maar een paar weken, dat is wel erg lang.
'Het spijt me echt, maar ik kan nu niets aan de situatie veranderen. Je zit toch wel goed daar bij Adam, toch?' vraagt hij bezorgd.
Ik hum instemmend. 'Ik zit hier prima op mijn plek. Darius en Katania vinden het hier geloof ik ook wel fijn. Thuis moeten we onze keuken maar eens updaten'.
'Zullen we doen,' lacht hij. Het is even stil, maar dan praat vader weer verder. 'En tussen jou en Adam?'
Mijn hart slaat ongewild een slag over. 'Hoe bedoel je?'
