Let Me Tell You A Story

6. | UGLIEST ALIVE |

6. | UGLIEST ALIVE |

***

I'm staring myself in the mirror, tracing my face filled with acnes using my crusty hands. Naglakbay ang mga mata ko mula sa malapad kong noo, papunta sa ilong kong pango, sa mga labi kong makakapal, sa baba kong may kahabaan, sa dalawang pisngi kong mapula dala ng tigyawat pabalik sa mga mata kong malalaki at namumula dahil sa kakaiyak.

"Monstrous." I burbled using my shaky voice.

I felt my tears falling down again.

Life is absolutely unfair.

Why am I so ugly?

Why God created a hideous person like me?

Why are they treating me this way?

Why me?

Do I deserve to be treated like this?

Do I deserve all the insults I recieved?

Do I deserve this kind of treatment?

Do I deserve all the pain I'm feeling right now?

Do I deserve this kind of appearance?

"Oh my, ang pangit niya!"

"She's too chubby and oh, ang yaman naman niya sa pimples! Haha!"

"Kaya mo bang jowain 'yan, pare?"

"Tangina naman, 'pre, mas mabuting bugbugin 'niyo nalang ako kesa maging jowa 'yang babaeng yan."

"Hey girl, why so ugly?"

"Is she even a human?"

"I pity her."

"Should I feel grateful at hindi ganyan ang naging hitsura ko?"

"Poor girl."

Walang araw na lumilipas na hindi ako nakakatangap ng panlalait. Walang araw na lumilipas na hindi ako nakakarinig ng mapanuksong tawa. Walang araw na lumilipas na hindi ako nakakasalubong ng mga taong palihim akong pinagtatawanan.

Araw-araw, araw-araw ipinaparamdam sa akin ng mundo kung gaano ako kapangit.

Araw-araw, ipinaparamdam sa akin ng mga kapwa ko tao kung gaano ako kawalang-kuwenta sa mundong ito.

At sa araw-araw na iyon, araw-araw ring nababasag ang puso ko.

I can't bear this pain anymore.

I can't fight the pain anymore.

The confidence and self-esteem that I tried to keep for so many years is now gone.

I'm so done.

Walang-wala nang natitirang pag-asa sa puso ko.

I'm so hopeless.

The sadness is killing me.

Iniwan ko ang malaking salamin at tumapak sa upuan at hinawakan ang tali gamit ang nanginginig kong mga kamay.

I can't bear the pain anymore so I have to end it.

Pumikit ako habang walang tigil sa pagtulo ang mga luha ko.

"Hindi matatapos ang gabing ito na humihinga pa ang pangit na ito." Mapait ang ngiting bulong ko bago sinipa ang tinatapakan kong upuan at tuluyan akong sakalin ng tali.

***

Lably's Note :

Judgmental people are everywhere. Kahit saan ka magpunta ay palaging may mapanghusgang mga mata.

That's why I salute those people na may malawak na pag-iisip at hindi basta-bastang nagbibitaw ng salita na maaaring makasakit ng damdamin ng isang tao.

We knew iba-iba tayo ng hitsura. May magaganda't gwapo at may mga pangit rin. Pero sana naman, kapag alam nating pangit yung tao or may mali sa kanya, wag naman sana nating pagtawanan, laitin o husgahan.

Sa halip, i-encourage natin sila, iparamdam natin sa kanila na walang mali sa kanila, na hindi sila pangit at hindi sila naiiba sa atin.

Kasi minsan, sa simpleng panlalait lang natin, hindi natin alam na tinutulak pala natin sila sa sarili nilang hukay.