Dirty Life を lalisgguk

🕊twelve🕊

Üzgünüm ama bu şekilde vote gelmeye devam ederse kitabı kaldıracağım, en sevdiğim kitaplarımdan biri olanı sırf bu yüzden kaldırmak istemiyorum
Hayalet okuyucular sadece beğeniye basacaksınız bir şey yok bunda?!

Gözlerimi araladığımda gördüğüm rüyanın etkisinden çıkamıyordum,lanet herif rüyama bile girmişti, katil resmen beni sıkıştırıyordu ve maskesini çıkartacakken annemin bana seslenmesiyle her şey bozulmuştu.
Oflayarak yataktan çıktıktan sonra masaya geçtim, bu garipti çünkü annem bana kahvaltı hazırlamıştı.
"Günaydın güzelim" dedi, neden böyle davranıyordu şimdi?
"Günaydın, anne" diyip bir sandalyeye oturdum.
"Dün akşam, keşke bizimle beraber yemek yeseydin ama kapını bile açmadın." Yutkunup önüme koyduğu ekmeğe reçel sürdüm.
"Ders çalışıyordum." Yalanda uzmanlaşmıştım yani benim işimdi, ayrıca bu sorgu da neyin nesiydi?
"Sana karışmak istemem ama dün geceki adamla sadece yemek yediniz öyle değil mi?" Bana kaşları çatık bakarken ekmeğimi yemeğe devam ediyordum.
"Söylediklerin sence de kabaca değil mi Lisa?"
"Bana Lisa deme!"
"Her neyse! Bana ne demeye çalışıyorsun?!"
"Doğruları! Her gün başka biriyle takılırken senin hakkında ne düşünmemi bekliyorsun??"
"Dün gece gelen kişi benim hayatım boyunca tek aşık olduğum insan Lisa!"
"Bana Lisa demeyi kes! Aşık olmak mı? Sen mi? Sen sevgiden ne anlarsın ki? Daha öz kızını sevmeyen insan bir de aşık mı olacak?!"
Yüzüme attığı tokatla sandalyemi itip ayağa kalktım.

"Ya neden yapıyorsun bunu?"
"Ne yapıyorum?" Dedi bir de soruyor mu?

"Neden otlarını içip her zamanki gibi beni umursamamazlık yapmıyorsun?? Neden beni şimdi de rahat bırakmıyorsun?! Şimdi mi aklına geldi böyle bir kızın olduğu?! Ya ben beş yıldır ruhundan ayrılmış bir bedenle yaşıyorum!! Sana 'Senin yüzünden yaptım' dememek için neler yaptım biliyor musun?! 12 yaşında katil oldum senin için!! Ya ben babamı öldürdüm!! İki yıl ceza evinde yattın bana bakıcak kimse de olmadığı için tekrar geldin! Suçumu üslendin diye annelik mi yaptın sen?!!?"

Gözlerinden akan yaşı görmemle sustum, bu kadın ne zamandan beri ağlamıyordu da şimdi önümde ağlıyordu? Ne değiştirmişti onu?

"Oyunculuklarından da senden de bıktım biliyo musun?!"
Diyip odama kapandım, içeriden hıçkırıkları geliyordu fakat ben ağlamıyordum, ağlayamıyordum bu konu hakkında olan tüm duygularımı ruhumdan çekip almıştım çünkü.
Üstüme formalarımı giyip çantamı da düzenledikten sonra odamdan çıktım o ise sandalyede oturmuş ağlıyordu.

"Eve gelince eşyalarımı da toplar giderim"
"Nereye gideceksin?" Dedi ayağa kalkıp.
"Bunu düşünmene gerek yok kendi başımın çaresine bakacak yaştayım."
"Hayır izin vermiyorum!" Dedi bir anda.
"Hangi hakla?!" Dedim ve devam ettim.
"Eğer bana karşı gelirsen çalıştığın şirkete sabıkalı olduğunu söylerim ve hiç bir yerde şu boktan işini bile bulamazsın!"
"Beni tehdit mi ediyorsun? Anneni?!"
"Hayır ben kızına bir gram sevgi bile vermeyen kadını tehdit ediyorum! Artık sen yoluna ben yoluma!" Diyip evden çıktım.

Belki de hayatıma yeni bir başlangıç zamanı gelmiştir ?
Nerede kalacağımı bilmiyordum?
Gerçekten sokakta bile kalabilirdim.
Kim beni evine alırdı ki?
Chaeyoung mu? Ailesi vardı.
Jungkook asla almazdı.
Sehun bunu koza çevirirdi.
Beni anlayacak biri olmalıydı.
Kim-
Katil?
Onun evini de biliyorum.
Belki ona gidebilirdim, benden hoşlanıyordu, bunu kullanabilirdim.

Okula vardığımda aklıma gelen sahneleri unutmaya çalıştım, herkesin şahit olduğu o ceset.
"Günaydın Lalisa" Chaeyoung'un sesini duymamla "günaydın" dedim.
"Biraz durgun gibisin." Dedi.
"Annemle tartıştım, evden ayrıldım." Dedim düz bir şekilde o ise bana kaşları çatık gözleri ise büyümüş bir şekilde bakıyordu.

"Ne kadar da basit anlattın?"
"Basit çünkü."
"Peki nerede kalacaksın, istersen bizde kal." Dedi bir çırpıda.
"Ailen var Chaeyoung büyük ihtimalle beni istemeyecekler."
"Hayır ben konuşurum-"
"İstemiyorum Chaeyoung, olmaz ben kendime bir yer bulurum sen merak etme." Dedim.
"Peki sen bilirsin, o kadar inatçısın ki!"
"Herkes bunu diyo inatçı değilim siz çok ısrar ediyorsunuz!"
Dediğimde gülüp omzuma vurdu. Bakışlarım onunla karşılaştığında onun da bana baktığını fark etmiştim.
Jungkook'un sevgilim olmasını şimdi herkesin bilmesi gerekiyordu değil mi? Çünkü yanında hala iki kız vardı, bana adeta beni kurtar dercesine bakıyordu.
Gülüp Chaeyoung'a baktım.
"Sevgilini bazılarının elinden alman lazım galiba" dedi.
"Benim olanı kimse alamaz Chaeyoung" dediğimde kendime bile şaşırmıştım.
"Evden ayrıldın ve gülüyorsun! Bunun tek sebebi Jungkook değil mi? Ona nasıl aşık oldun?"
"Olmadım!"
"Nasıl yani sevmiyor musun onu?"
"Yani seviyorum ama aşk daha büyük ben o kadar bağlanmadım ona." Dediğimde bana gülerek bakıyordu.
"Ama aşık oluyorsun Lalisa." Dedi.
"Hayır olmuyorum saçmalama!"
"Neyse bence bir an önce yanına git."
"Tamam sen de sus, aşık maşık deme"
O gülerken ben de Jungkook'un yanına doğru ilerledim.
Kızların arasından geçip onları biraz ittikten sonra kolumu Jungkook'un koluna geçirdim.
"Günaydın güzelim"diyip elini belime koyduğunda ben de ona gülerek bakıyordum.
"Sen de kimsin? Ve ne bu hareketler?"
Dedi sarışın bir kız, yanındaki kahve rengi saçlı da ona katıldı.
"Anlamadım? Asıl siz neden hala buradasınız? Sevgilimle özel bir şey konuşmamız gerekiyor biraz gidebilir misiniz?" Dediğimde hepsi çatık kaşlarla bakıyordu.
"Sevgili mi?" Hepsi aynı şeyi söylerken ben Jungkook'a bakıyordum, bu kadar yakından bakmak daha garip hissettiriyordu.
Pürüzsüz cildi, güzel gözleri ve o öpülesi dudakları...
"Duydunuz kızlar!" Dedi Jungkook.
Hepsi oflayarak yanımızdan gitti.

Okul ortasında olduğumuz için bulunduğumuz konumdan ayrılmadık.
"Neymiş önemli olan şey?" Dedi bir anda.
"Hiç onları göndermek için yaptım."
"Bence başka şeyler de var" diyip iki elini de belime koyup beni tam karşısına aldı.
"Ne olması gerekiyor?" Dedim.
"Lalisa"
"Evet?"
"Dün için-"
"Evet sen haklısın samimi olmamamız gerekiyor, eğer tekrar aynısını söyleyeceksen hiç konuşma-"
"Hayır, demek istediğim, benimle arkadaş olabilirsin, bana her şeyi anlatabilirsin, sana yardım etmeye çalışırım."
"Bir dakika ne oluyor?"
"Evden ayrıldığını biliyorum." Dedi bir anda.
"Sen nasıl, daha bu sabah oldu-"
"Öğrendim işte her neyse, bende kalabilirsin." Dedi bir anda.
"Bunu yapmana gerek yok, zorunda değilsin." Dedim.

"Bende kal bir süre sonra kendi başının çaresine bakacağını ben de biliyorum." dedi ona ne oluyordu nasıl da değişmişti bir günde?
"Sağol ama gerek yok, anlaşma yaptığım biriyle aynı evde bulunmak istemiyorum." Kaşlarını çattı.
"Anlaşmamız sevgililik!"
"Olabilir, bana ne!"
"Sana yalvarmayacağım ama adresi , telefonuna atıyorum."
"O mesaj boşta kalır."
"Göreceğiz." Dedi. Elime elini sürtüp sımsıkı tuttuktan sonra sınıfa girmek için birlikte yürüdük ve tabiki herkes, Jungkook'un yanındaki kızın Lalisa mı olduğuna dönüp dönüp bakıyordu.
O kadar seviyesizmişim ki asla onunla sevgili olamazmışım.
Gerçi ben zaten Jungkook gibi biriyle asla sevgili olmam.
Kendini beğenmiş itin teki.
Evini açması garip gelmişti.
Çünkü ondan beklemiyordum.
Belki de bana acımıştı.
Bu daha kötü olurdu.
Ayrıca Chaeyoung ve Jimin arasında ne olduğunu bilmiyordum onu Öğrenmeliydim, bugün zorlu olacaktı, ayrıca gerçekten Jungkook'un evinde mi kalacaktım?