WISH UPON A STORM (Montenegro Series #2)

Chapter 1

Dakota's POV.

"Emergency! Dra. Sy and Dra. Montenegro, room 306 and 107" sigaw nung nurse.

"I know" mataray na sagot ni Celestine, at umikot pa ang paningin nito, "Anong tingin mo di ko naiintindihan yang alarm na yan?" sabay turo doon sa dashboard namin.

"Sorry po Dra" sabi nito at yumuko.

"Tabi" sabi ni Celestine at naglakad na, rinig na rinig ko ang lagatok ng heels nya sa tiles naming lapag.

"Pasensya ka na, hayaan mo na yung si Celestine, wala kasing boyfriend kaya ganyan" sabi ko at humagikgik habang tinatapik sa balikat ang nurse.

"Dra Sy" sabi nito na tila maiiyak na pero pinipigilan ng ang pagtawa.

"Dakota!" sigaw sakin ni Celestine.

"Ito na nga eh!" sabi ko at humabol sa kaibigan kong dalaga pa pero parang menopausal na. "Ang sungit sungit mo!" pagbibiro ko dito.

"Tsk, makapagbiro ka sakin na wala pa kong boyfriend, akala mo ikaw meron na" sabi nito at tumawa ng mahina.

That's Celestine Snow Montenegro, co-owner namin ang pamilya nya sa hospital na ito. She is also a doctor, She's older than me ng ilang taon. She's still single and you guessed it right, dahil sa pagiging picky at sobrang sungit nya.

"Meron no!" sabi ko dito, tinaasan naman nya ako ng kilay.

"Sino? Tagal na nating magkaibigan, alam kong patay na patay ka sa kapatid ko, kaya wag ako. Layas, doon ka sa 306. Ako na dito sa 107. See you later" sabi nito at pumasok na sa room.

Naglakad ako patungo sa elevator para marating ang 3rd floor.

I looked at myself in the mirror ng elevator.

I am Dakota Heather Sy, isa din akong doktor and I am also a well know harpist. Hindi ko pa ata nasasabi, meron pala akong kakambal. We're identical, up until now nako confused pa din samin ang mga tao. My twin sister's name is Paris Marie Sy, she's an architech, madalas kaming mapagkumpara dahil sya ang paboritong anak nila mama, she grew up with a heart ailment pero dahil sa yaman at kapangyarihan namin, gumaling sya nung teenager na kami.

Pagpasok ko sa room ay nagkakagulo ang mga tao. I wore my gloves and mask.

Being a doctor is giving most of your time sa ibang tao. You have to accept na madalas ay makakapagligtas ka ng buhay pero minsan hindi mo talaga sila maisasalba.

When I experienced that, kung saan unang beses akong mamatayan ng pasyente. It was really heartbreaking. I was crying the whole day and that's when I first met Celestine.

"Oh, anong iniiyak-iyak mo dyan? Kamag anak ka ba?" nagulat ako ng naka-pamewang ito at halos umabot sa kisame ang taas ng kilay. Baguhan pa lang ako nun at kilala na sya bilang head doctor, she is just not beautiful and powerful but really a smart one. "Don't you know na sa oras na iniiyak mo, you could've save more, being a doctor doesn't end here. We are more than just life saver, kaya please wag kang mag inarte dyan at tumayo ka na dahil hindi ako nagpa pacify ng mada-drama"

See? That's how mean she is pero as years go by, nakilala ko sya. She is really soft-hearted and caring pero you just have to break the walls. She is a very loving daughter, sobrang close nya ang parents nya. Speaking of her parents, isa sila sa mga nagpapaniwala sakin na, marriage is not boring, Tito Thunder and Tita Akira is a proof na kapag nahanap mo na ang the one mo, kahit na ano pang mangyari, kayo at kayo pa din.

And I know you are all curious. Yes, Celestine have a brother na a year older than me and that is no other than,

Dalfon Storm Montenegro