Dakota's POV.
"Oops, sorry" napa roll eyes ako ng mauna pa sya sakin to grab his orange juice. "Uy doktora" he greeted me.
I pretended a smile bago ko kinuha ang orange juice sa harapan ko.
Tinalikuran ko na sya.
"Dra. Sy" he called me as he try to catch up with me.
Huminto ako para harapin sya.
"What now?"
"Bakit ba ang sungit mo sakin? Did I do anything wrong to you?" he asked.
Pakiramdam ko ay namumula na ako sa dahil sa emosyong nararamdaman ko, I was about to burst into tears just by looking at him. How can he forget about me? Walanghiyang selective amnesia yan, bakit naman kasi ako pa.
"Hey Leo" magsasalita na sana ako ng may lumapit kay Leo at humalik sa pisngi nito.
I tried to kept a straight face.
"Hey Leah, thank you for last night, did you like the steak?"
"Of course I did, one of the best date I've ever had, so kelan ulit?"
I wanted to mimick how she act and say the words pero nasa harap nila ako and I feel terrible. Hindi ko alam kung anong gagawin ko, hindi na to si Leo.
Bumalik sya sa ugali nyang babaero, he is still good with me pero not in a romantic way, casual friends ganoon. Nasasaktan ako at some point, maybe because at the back of my mind, I wanted to really start over with him, na baka kaya hindi ako nagawang mahalin ni Storm ay dahil sya yung para sakin.
And now this whole selective amnesia happened.
"Dakota" napa-angat ako ng tingin nung tawagin nya ko.
"Storm" I called him, mabilis itong lumapit sa amin, in that moment I kinda felt like Storm was my savior. Nung bumalik si Leo, Storm was gone for a week. Hindi ko alam kung saan sya nagpunta.
"Cous, what are you doing here?" Leo asked him. "You guys know each other?"
Napalunok ako and pa simple kong hinila si Storm para lumevel sya sakin at mabulungan ko.
"Selective amnesia" bulong ko, nagulat ako ng bahagya itong bumaling sakin kaya muntik ng tumama ang labi ko sa ilong nya. He smiled at me.
"I heard baby" he answered before going back to his original position, nagulat ako ng akbayan ako ni Storm. "Yeah, we are getting married"
Kinurot ko sa gilid si Storm pero tinitigan lang ako nito saglit.
"Paging Dra. Sy, room 245 please" I heard someone called me sa intercom sa cafeteria.
"Oops sorry, duty call" sabi ko at mabilis na iniwan yung tatlo, pinigilan ko ngang banggain yung Leah.
"You don't like the food?" tanong sakin ni Storm.
Marahan kong binaba ang tinidor at kutsilyo na pinanghihiwa ko ng pork.
"I'm just tired" sabi ko.
Totoo namang napagod ako. It was Saturday night, kailangan i disinfect ang ilang part ng hospital including my office and staff sleeping quarter, hindi ako pwede doon for 24 hours dahil na rin buntis ako. I am already at my 4th month of pregnancy. May bump na ko pero napakaliit pa nito.
Kasalukuyan kaming kumakain sa isang restaurant ni Storm, he picked me up. To be honest, hindi ko alam kung ano kami ngayon, pero nagsisimula na naman akong maging tanga sa kanya. Ang bilis kong ma appreciate yung mga simpleng pagsundo-sundo nya sakin at pagsama sa pagkain.

BINABASA MO ANG
WISH UPON A STORM (Montenegro Series #2)
Storie d'amore(COMPLETED) Montenegro Series #2 A drop of tear fell into the invitation I am reading. Umiiyak na pala ako. Ilang buwan at gabi na ba akong umiiyak. Ilang buwan na din silang engaged pero hindi ko matanggap. YOU ARE INVITED TO OUR WEDDING Paris Mari...