Chapter 3

95.6K 2.7K 537
                                    

PS. I CHANGED THE TITLE OF THIS BOOK.
Why? Kasi gusto ko HAHAHAHA

Dakota's POV.

Tumalikod ako at hindi na nakinig pa sa kanila, pakiramdam ko ay sasabog ang puso ko.

Hindi ko alam ang mararamdaman ko pagkatapos ko iyong marinig.

I was lost, naiinis ako sa sarili ko. I was with him for years and I never had the guts to confess at ang masakit, yun lang pala ang kailangan mangyari and I could've ended up with him.

"What's with you?" tanong sakin ni Celestine ng makasalubong nya ko.

Nakataas ang kilay nito at naka crossed arms. Every one can be intimidated by her but not me, matagal na kaming mag bestfriend and deep inside her lies the truth.

Ang katotohanan kung bakit katulad ko ay ilang taon na ding single ang isang Celestine Snow Montenegro.

"Celsestine" tawag ko sa kanya. I cleared my throat, I won't let her see me on my worst state, bestfriend ko sya at kapatid nya ang dahilan ng pagsakit ng puso ko.

"You know where I've been and what I went through Dakota" lumapit sya sakin and there I saw her facial expression soften. Hinawakan nya ang mukha ko. "Don't break yourself by loving him, don't make my brother kill the Dakota we know"

A tear escaped and fell down to my cheeks.

"How can you be so strong?"

"I have to" seryoso nyang sabi. "Who else would do that for me? I don't want my parents know, you know Dad will kill for me and I am Celestine Montenegro, the great Millionaire Doctor, I cannot let anyone see my downfall. You are Dakota Heather Sy, you wouldn't be my friend for nothing, you have your standards, don't let Storm get into you because it will be very hard for me. I love you both" bumeso sya sakin. "I am going, fix yourself, magpapatalo ka na lang sa ganda, sa kamukhang-kamukha mo pa"

Pinunasan ko ang luha ko at bahagyang natawa sa kanya.

She bit her side lip and smiled at me, before she went out.

"Dakota" papasok na ako sa kwarto ko ng harangin ako ng kapatid ko na nakapameywang.

"Paris" I called her and tried to smile. "Medyo madami kasi akong pasyente kanina kaya ayos lang ba kung magpapahinga na ako"

Akmang lalampasan ko na sya para pumasok sa kwarto ko pero hinawakan nya ko.

"You cannot forever run from me or from him. He will be a family, utang na loob naman Dakota, baka may feelings ka pa sa mapapangasawa ko?" iritable na ang expression nya.

"Hindi ka ba nakokonsensya? All those years, I was sending emails and letters to you, talking about him. Alam mo kung ano si Dalfon sakin yet you came back and just took him away like that. Lagi kitang pinagbibigyan Paris, ikaw ang laging priority ng parents natin. Ikaw muna, bago ako. Isang tao na lang ang meron ako pero hindi mo pinalampas"

"Ikakasal na kami!"

"I know" simple kong sagot.

"You know! Kaya lumayo ka sa kanya, he is mine Dakota. Kahit kailan, hindi ka nya mamahalin gaya ng pagmamahal nya sakin!"

"Paris-

"And you are not coming to our wedding! I don't wanna see your face there"

Sunod-sunod akong napailing at mabilis syang nilampasan. I slammed the door behind me at mabilis na sumubsob sa kama.




"Can you please go home and take a rest Dakota!" sinalubong ako ni Celestine with her normal nakasimangot look.

"Tapos ka na mag rounds?" I asked trying to switch our topic.

WISH UPON A STORM (Montenegro Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon