Kampda Bir Gece

Sırrlar Odasından Çıkış

Birden Kenanın bana taraf koştuğunu gördüm. Kenan nefes-nefese kalmıştı.

Ben hemen ne olduğunu sordum. Kenan "Ömer kitaplıkları kurcalıyordu ve birden duvar dönerek onu diğer tarafa atdı" diye cevapladı.

Ben hemen telaşla kitaplıkların yanına koştum.

Geldiğimde kitaplıkların yerine boş kitaplık vardı ve ora büyük bir kağıt yapışmıştı. Kağıtda "Bu duvar sadece 1 kere döner ve rastgele bir odaya açılır" diye bir şey yazılmıştı.

İçimden bir "Of" çekerek yere oturdum. Düşünmeye başladım. Artık başka sorun istemiyordum.

Bundan sonra çok dikkatli olmalıydık. Ayağa kalktım. Boş kitaplığın yanına gitdim. Kağıtı elimle alıp yere atdım.

Kağıtı ordan çıkardığımda kitaplıkda küçük bir delik gördüm. Yavaşca delikden baktım. Çok karanlıktı. Hiç bir şey görünmüyordu.

Gözümü delikten çekerek bir az odayı incelemeye başladım. Az evvel baktığım tabloların yanına gitdim. Dikkat çeken tablo yerindeydi.

Tabloya yakından bakıyordum ki, sanki beynimde yine anlaşılmaz bir ses vardı. Kenan da yanımdaydı. Diğer tabloları inceliyordu.

Ben bir parmağımla tabloya dokundum. Tabloya dokunduğum an tablo yere düştü. Tablo sanki yıllardır burda. Tozdan az daha boğulacaktım.

Tabloyu yavaşca eğilerek yerden almak isterken tablonun düştüğü yerde bir şey olduğunu gördüm. Duvara dikkatle baktım. Burada kasa gibi bir şey vardı.

Ama sanırım açmak mümkün değildi. Hem çok eskiydi, hem de şifreliydi. Çalıştığına bile emin değildim.

Kasanın elimle tozunu sildim. Kasanın sağında kırmızı bir ışık yanıyordu. Sanırım hala çalışıyordu.

Ama şifre neydi? Kenan kasayı görür-görmez bana kasanın kitapda resmini gördüğünü söyledi. Kenan hemen kitapı gidip getirdi. Kasanın resmi olan sayfayı buldu ve bana gösterdi.

Gerçektende bu kasanın resmiydi. Ben hemen kitapı okumaya başladım.

Kitapda "Bu kasa sadece bu odadan çıkmana yardımcı olacak. Ama bazen kasa yalan söyleye bilir ve her şey tersine de ola bilir" diye bir şey yazılmıştı.

Bir az düşündüm. Aklımda "Bu da ne demek?" diye bir soru oluştu. Kitabı bir az daha inceledim. Sonun da bir şey buldum.

Kitapın sonunda "Şifre:3241" yazılmıştı. Ben hemen şifreyi yazmak isterken bir anlık durum.

"Her şey bu kadar kolay olamaz" diye düşündüm. Kasayı açmak bu kadar kolay olamazdı. "Neyse" diyip şansımı denedim.

Şifreyi yazdığım an kasa titredi ve bir şey olmadı. Sanırım şifre yanlıştı. Hiç şaşırmamıştım.

Doğru şifre orada öylesine yazılamazdı. Yani bu kadar kolay olamazdı. Ben yavaşca bir az geri çekildim.

Kafamı kaşıyarak bir az düşündüm. Kitapdaki bir şey aklıma gelmişti. Orada "Her şey tersine de ola bilir" diye bir şey yazılmıştı.

Hemen kitabın şifre olduğu sayfayı açtım ve "3241" olan şifreyi tersine çevirdim(1423). Şifreyi kasaya girdim. Ama bir şey olmadı.

Galiba bu da yalnış derken birden sanki kasa patladı ve kasadan kara duman çıktı. Kenan ve ben çok korktuk.

Duman çekildiği zaman kasanın açıldığını gördük ve kasanın içinden garip bir ses geldi. Ses odada yansıma vererek kayboldu. Kenan korkudan titriyordu.

"Tamam, geçti" diyerek kasaya yaklaştık. Kasanın içinde bir defter vardı. Ama bu defter kitaba benziyordu.

Çok kalındı ve ağırdı. Defteri kasadan çıkardık. Ama ne garipdi ki, defter hiç tozlanmamıştı.

Defteri yere koydum ve açtım. İçinde resimler vardı. İlk resimde düştüğümüz mağaranın resmi vardı. Geldiğimiz bütün yolların resimleri çizilmişti.

Bütün geldiğimiz yolların kapılarıda çizilmişti ve en sondaki resim şimdi olduğumuz yerin resmiydi. Resimde iki kapı da var. Bu iki kapıdan sadece soldaki işaretlenmişdi.

Galiba soldaki kapı çıkış yolumuzdu. Ama çok korkuyordum. Eğer doğru kapı olmazsa... Kendimi toparladım ve Kenanla kapıya taraf gitdik.

Kapıdan yine sesler geliyordu. Ama bu sefer sesler anlaşılıyordu ve her ikisindende "Beni aç!" diye sesler geliyordu.

Ben bir az düşündüm ve soldaki kapıyı açmak isterken Kenan beni durdurdu. Ona "Ne oldu?" diye sordum.

Kenan "Kitapda yazılanı unutdunmu? Kasa bazen yalan söyleye bilir" diye söyledi. Kenan haklıydı. Galiba çıkış sağ tarafdaki kapıydı.

Ama emin değildim. Artık burada kalamazdık. Bir kapıyı açmak zorundayız. Ben gözümü kapayarak yavaşca sağ kapıya elimi atdım ve kapının kolunu çektim...

Son zamanlar yorumlar gelmiyor. Eğer kitap hoşunuza gitmediyse, söyleyin...