Szukając siebie

Rozdział 7 - Spacer 2/2

POV USAGI

Wychodząc z budynku, w którym mieszkał Mamoru chciało mi się płakać. Było mi przykro, że dziś nawet on nie miał dla mnie czasu. Poza tym był dla mnie taki stanowczy i oschły. Ale przecież jest bardziej dojrzały niż ja, więc i zachowuje się inaczej. Nie każdy może być wiecznym dzieckiem Usagi! (przekonywałam samą siebie).
Powoli skierowałam się w stronę parku nr 10. Lubiłam tu przychodzić, choć zdecydowanie lepiej czułam się w towarzystwie. Ale cóż zrobić, tylko ja nie miałam na dziś planów.
Dotarłam do odosobnionego zakątku parku, z pięknym widokiem i ustronna ławką. Postanowiłam się na niej zatrzymać i zastanowić nad sposobem spędzenia reszty dnia.
- Ah Mamo-chan szkoda, że nie mogłeś przyjść tu ze mną. Mimo to cieszę się, że możesz realizować swoje plany i marzenia. Jestem pewna, że będziesz świetnym lekarzem. Choć czy nie powinieneś przygotowywać się do roli króla? Mi cały czas przypominacie, że to właśnie mnie czeka. Dziewczyny pomogły mi wybrać politologię a Ty nawet w tej krótkiej rozmowie przypomniałeś mi, że muszę nad sobą pracować bo królowej nie wypada... A czy Usagi Tsukino wypada pomylić nazwisko? Czy gdybym była tylko Usagi Tsukino też mogłabym wybrać swoją karierę? A może powinnam zapytać czy Mamoru Chiba byłby z Usagi Tsukino gdyby nie przeszłość Silver Millenium i przyszłość Crystal Tokio?
Te pytania od dawna nie dawały mi spokoju i wreszcie powiedziałam je na głos. Choć zrobiłam to sama do siebie to przynajmniej w końcu ubrałam w słowa moje wątpliwości.
- Mamo-chan czy naprawdę będziemy razem szczęśliwi?
Poczułam jak niechciana łza spływa mi po policzku. Niestety nie było nikogo, kto by ją otarł. Nikogo przy mnie nie było...
Choć mogłabym przysiadz, że przez chwilę poczułam na sobie czyjeś spojrzenie. Rozejrzałam się uważnie jednak w zasięgu wzroku nikogo nie było. Chyba za bardzo chciałam być w centrum uwagi.
Po chwili wstałam i ruszyłam do domu. Może pora dorosnąć i skupić się na nauce. I tak nie miałam nastroju na jedzenie czy komiksy. Może praca domowa rozproszy moje negatywne myśli.