LAVİNİA

18. Bölüm

Mina'nın Anlatımıyla

Nişandan ertesi gün idi. Bugün Murat'ın yanında olacaktım önceden de dediğim gibi bize ihtiyacı vardı.
Babası gitgide kötüleşiyordu.

Evden çıkıp arabama bindim. Şirkete geldiğim de sekreterim Banu'ya selam verip Murat'ın odasına gittim.

"Naber?" Murat laptop dan başını kaldırıp "Hoşgeldin bugün senin sıran mı?" söylemeye bıkmadığı şeye gözlerimi devirdim

"Of Murat!"

"Ne ya istemiyorum kızım iyiyim ben"

"Tabi ki iyisin sadece ben bugün senle olmak istiyorum kovuyor musun beni?" Murat birşey demeyip başını laptopuna geri çevirdi. Bende cam kenarında ki koltuğa oturup ayaklarımı masaya uzattım. O sırada içeri Banu girdi.

"Efendim Duygu hanım geldi " başımı sallayıp ayaklandım. Aşağı ya inip Duygu hanımı odama buyur ettim.

Duygu hanım "Mina hanım biliyorsunuz ki sizinle daha önce de çalışmıştık" Yavaşça başımı salladım.

Duygu hanım devam etti. "Bizim bir arsa vardı ya oraya ev yaptık Varol bey ile belki bahsetmişdir onun iç döşemesini sizinle yapmak istiyorum"

"Tabi tabi sizin aklınız da birşeyler var mı?"

###

Duygu hanım gittiğinde tekrar Murat'ın odasına gittim. Bıraktığım şekilde duruyordu. Hergün muhakkak babasının yanına uğruyordu ben de bugün onunla gidecektim. Nergis'in dediği kadarıyla dün babası fazla bitkinmiş.

Tekrar aynı yerime oturup. Murat'ın yaptığını yaptım. Akşam 6 ya doğru abim aradı.

"Nerdesin kız sen?"

"İşte"

"Hepimiz toplandık bir şeyler içeceğiz hadi sen de gel" O Sırada Gizem'in brozan sesi duyuldu "Aynen Mina kop gel"

"Kızım gelemem işim çok "

İlayda "Kaçta çıkarsın?" anladım ki sesim hopörlörde.

"Ben bugün Murat da kalacağım "

Abim "Neden?"

"Canım istedi"

Abim "Sıkıntı yok değil mi?"

"Yok zaten şirketten geç ayrılırız"

Abim "Tamam madem bay bay "

"Baaayyy" Abim Murat ile kardeş gibi olduğumuzu bildiği için birşey demiyordu.

"Ya kızım beni salsana ya "

" Sus be!" homurdanıp toplanmaya başladı. Çıkacağını anlayıp bende toplandım

Odadan çıkınca arkasından gittim
"Murat dur!" beni dinlemiyor adeta koşarcasına yürüyordu. Kolundan tutup durdurdum.

"Ne var!?!" Kükremesi üzerine gözlerim doldu.

"Murat" dedim miyavlarcasına ve devam ettim.

"Bak biz senin iyiliğini istiyoruz o yüzden böyl-" Tekrar kükreyerek konuşmamı böldü.

"Merak falan etmeyin! Ben bıktım sizden" Kaşlarımı çatıp dolu gözlerimi kırpıştırdım.

"Sen bizden bıktın mı Murat?"

"Evet! Tüm gün yanımdasınız nefes alamaz oldum" Ellerini saçlarına daldırıp bana öfkeyle baktı.

"Salın beni! ben kimseyi istemiyorum" Duymak istemediğim şeyler üzerine nefes alıp teyit etmek üzere tekrar sordum