LAVİNİA

31. Bölüm

"Şaka... mı?" herkes o kadar ciddiydi ki ayrıca bunun komik bir durumu yoktu. Olamaz değil mi? Sanki herşey bitmiş gibi baktı. Sanki son kez bakıyormuş gibi baktı.

"Ben.... özür dilerim.."

Demir abi..... Abiii...abiii....

Söyleyecek söz bulamıyordum. Abimin ya da diğerlerinin bir tepki vermemesinden bildiklerini anlamıştım. Kafam da o kadar farklı düşünce vardı ki. Ne düşüneceğim, ne yapacağım bundan sonra ne olacak hiçbir fikrim yoktu. Yanımdan hızla gidince arkasından baka kaldım.

Bir daha görüşemeyebilme ihtimali gelince abimleri arkamda bırakıp hızla arkasından koştum.

"Demir abi!!!" Arkasına dahi dönmedi hatta daha da hızlandı.

Aferin Mina!! Adam sana aşığım diyor sen arkasından Demir abi de.

"Demir!!" Yerine çivilenmiş gibi durdu. Yavaşça arkasına döndü. Kızarık gözlerini görünce içim parçalandı. Bunların olduğuna gerçekten inanamıyordum.

"Bence konuşmalıyız?" Cevap bekleyen gözlerle baktım. Başını sallayıp "İyi olur bu konu hakkında ilk ve son kez konuşalım." İlk ve son kez...

Demir abi ve BANA olan aşkıyla ilgili ilk ve son kez konuşacağız. Vay anasını hayat!!!

İkimiz yakınlarda ki parka doğru aramız da oldukça mesafeyle yürüyorduk. Aslında şimdi düşünüyorum da bazı şeyler gerçekten de yerine oturuyor. Bazen ne kadar salakmışım anlayamamışım diyorum... ama abimdi... İçimde bir burukluk ve merak vardı. Bundan sonra asla aramızda eskisi gibi bir bağ olamazdı.

Parka gelince çimenlere oturduk. Öylece akan gölü izledik. Ona dönüp başlasın diye bakış attım. Derin bir nefes alıp başladı. "Ben... nereden başlayacağımı bilmiyorum yada ne söyleyeceğimi. Ben çok özür dilerim.. " Dediklerine cevap vermek yerine aklımda ki soruları sordum.

"Ece?" Soruyu anladığı için yüzü düştü ve başını salladı. Demek ki kızlar haklıymış diye geçirdim içimden.

İçimde akıl almaz bir sinir vardı. Çok göstermemeye çalışıyordum ama başarılı mıyım bilmiyorum. Açıkçası düşünebilecek durum da da değildim. Kafam kazan gibi olmuştu. Yatağamı uzanıp uyumak istiyordum.

"Ne zamandan beri?" kafasını eğdi.

"Baştan beri" neee??? zaten bozuk olan sinirlerim daha da bozuldu. Sinirle doğrulup onu arkamda bıraktım. Tam gidiyordum ki aklıma gelen şey ile tekrar döndüm.

"Bundan sonra eskisi gibi olamayacağımız kesin " arkamı dönüp giderken "Mina ben çok üzgünüm" dese de durmadan devam ettim.

Bazı şeyleri sadece üzgün olmakla geçiştiremiyoruz malesef...

"Mina" ismimden soğumaya başladım artık herkesin dilimde bir Mina. Sağa doğru dönüp seslenen kişinin Sevim teyze olduğunu anlayınca gülümsedim.

"İyi akşamlar Sevim teyze" samimi bir şekilde gülümsedi.

"İyi akşamlar yavrum." Asıl sebebe gelince dikkat kesildim. "Geçenlerde bahsetmiştim bizim kızın odasını yenileyecektik ya " hatırlayınca hemen söze atladım.

"Aaa doğru unutmuşum kusura bakma Sevim teyze "
Ah Sevim teyze neler oldu ah...

hemen kaşlarını çattı. "Aa ne kusuru kızım " onun bu tepkisine gülümsedim. "Ee oda rengini seçebildiniz mi?" Sevim teyzenin gülümsemesi soldu.

"Sorma kızım bizim ki tutturdu. Gri de gri diye vazgeçiremedik."

"Aslında çok yakışır yaşına göre biraz daha koyu ama zaten duvarın bir tarafını yapacağımız için sıkıntı olmaz. Yarın ben uğrayıp detaylıca anlatırım olur mu?"

"Olur tabi olur. O zaman mobilyaları da o zaman konuşuruz" Başımı sallıyıp veda ettim. Kafam o kadar allak bullaktı ki ne yapacağımı dahi bilmiyordum. Birde kızlara bunların hepsini anlatmam gerekiyordu ama şuanlık erteledim.

Eveeettt.... Bu sefer çabuk bölüm attım. Çünkü çok çabuk oy doldu.

Yavaş yavaş sona yaklaşıyoruz.

15 oy gelince yeni bölüm gelecek .

Yorumlarınızı bekliyorum...

Çooğğk öptüüüğğğğm 🥰🥰🥰