Selammm ve iyi okumalarrrrrr:)))))
(Itır'ın ağzından)
Ders bitmişti ve ben Yeşim'e gerçeği söylemekten vazgeçmiştim. Konuşmak için sakin bir yere giderken de ona söylemek için farklı bir konu düşünüyordum.
Ben ona söylemek için farklı bir konu bulmuştum ama ağzımdan
"Eymen'e bence bir şans vermelisin" gibi saçma bir cümle çıktı. Oysa Yeşim'e gerçeği söylemekten vazgeçtiğimde yardım edeceğim kişi olarak Kağan'ı seçmiştim. Ama düşündüğüm fikir ile söylediğim cümle arasında dağlar kadar fark vardı neredeyse.
"Itır, neden sürekli bana Kağan ya da Eymen ile ilgili baskı yaptığını anlayamıyorum." Dedi biraz bıkkın bir tavırla.
"Çünkü ne kadar gizlemeye çalışsan da ismini duyman ile gözlerindeki özlemle karışık kırgınlığı görebiliyorum."
"Madem kırgınlığı görüyorsun neden sürekli aynı yemeği ısıtıp ısıtıp önüme koyuyorsun. Beni zehirlemek mi istiyorsun." Dedi biraz dalgaya vururken.
"Sen yine vur dalgaya."
"Kapat gözlerini" Dedim.
"Ne." Dedi ona anlamsız gelen sözlerim ile.
"Sadece kapat gözlerini bende kapatıyorum."
"Ama neden?" Dedi.
"Sadece dediğimi yapalım mı?" Dedim ve kapattım gözlerimi.
Yeşim 'de "kapattım." dedikten sonra tek gözümü açıp ona baktım ve emin oldum.
"Yol kenarında bir kaldırımdasın. Yolda ise arabalar vızır vızır geçiyorlar. Karşı kaldırımda ise Eymen var. " Dememle gözünü açtığını hissettim ve
"Lütfen kapat o gözlerini ve odaklan." Dedim.
Üfledi ve dediğimi yaptığını anladım.
"Nerede kalmıştık. "
"Eymen karşı kaldırımdaydı en son." Dedi biran önce bu saçma şeyin bitmesini istediğini ses tonu ile belirtirken.
"Ha işte. Eymen o arabaların hiç durmak bilmediği aşırı hızlı bir şekilde yol aldıkları otobanda senin yanına gelmeye çalışıyor."
"Sen o karşıya geçmeye çalışırken aksi yönde kaldırımda ilerliyorsun ve Eymen her şeyi göze alıp yola atlıyor ve o sırada bir araba ona çarpıyor ve sen onu bir daha göremiyorsun." Dedim.
Aynı anda gözlerimizi açtık.
Telefonu ona doğru tutup yüz ifadesini görmesini sağladım.
"Görüyor musun yüz ifadeni. Endişeni en önemlisi şuan çektiğin acının farkında mısın?" Dedim.
Telefonu indirmemi sağladı.
"Eymen bir gün gidecek Yeşim. Sabır taşı bile bir yerde çatlar yani."
"Ben anlıyorum ama sen anlamıyorsun. O gitti Itır. O benden bir başkası için vazgeçti. O bana seni seviyorum hiç demedi ki. Kal yapma dur yanımda demedi. Şimdi ise peşimde dolaşıyor peki neden sadece konuşmayı denemiyor da benim anlamamı bekliyor. Ben bir kere ona inandım. O ise benden gitti."
Göz yaşları yanağını ıslatırken konuşmaya devam etti.
"Şans vereyim öyle mi. Haklısın bir gün Eymen bir aracın altında kalabilir ama ilk önce o karşı kaldırımdan bana sesini duyurması lazım ki ona doğru bende koşayım. Bana beni sevdiğini söylesin. Bana söylediği zaman... İşte o an ben de onunla beraber savrulmaya hazırım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Maskeli Kız 2
ChickLitArtık bir lise öğrencisi değillerdi. Aradan iki yıl geçmişti ve onlar artık bir yetişkindi. Çocuk değillerdi ve bu yüzden işleri daha da zorlaşmıştı. Yeşim , gittiği üniversitede Eymen'i görmeyi beklemiyordu. Tabi birde Kağan vardı. Sinem'i de unu...
