Fuck you, Teacher! (Chanbaek)

Pity

Baekhyun

"Şerefsiz herif, kapının önünde oturarak kime neyi kanıtlamaya çalışıyor? 1 haftadır kaldırmadı götünü oradan. Onun yüzünden kendimi Öyle Bir Geçer Zamanki'deki Caroline gibi hissediyorum."

"Bence de öyle hissetmelisin, Sehun. Hatta hepiniz öyle hissetmelisiniz. Bir haftada adamın amına koydunuz. Bir tetiği çekip vurmadığınız kaldı. Ne ara bu kadar vicdansızlaştınız? Baekhyun, bunu duyarsa neler olacağını düşünebiliyor musunuz?"

"Yine iyilik meleği kesilme başımıza, Lay. Şu an hiç nutuk dinleyecek havamda değilim. Yine olsa yine kırarım ağzını burnunu. Baekhyun'u üzdü o."

Kulağıma işleyen seslerle gözlerimi aralamaya çalışırken sanki biri kafamda orkestra çalıyor gibi hissediyordum. Amına koyayım, kim Trt bando takımını koymuştu beynime?

Gözlerimi zorlukla aralamayı başarabildiğimde bir süre günışığına alışmayı beklemiş, ardından tamamen açabilmiştim. Yes be!

Ardından etrafıma göz atarak nerede olduğumu çözmeye çalışırken gördüklerim beni şoka uğrattı. Ulan benim hastanede ne işim vardı? En son hatırladığım şey, şerefsiz hocayla olan konuşmalarımdı. Bayıldığım zaman beni buraya mı getirmişlerdi acaba?

Bakışlarımı çıkan seslerin kaynağına yönelttiğimde ise odada sadece bizim şerefsizlerin olduğunu gördüm. Demek uyanmamı bekliyordunuz öyle mi? O zaman kendime has girişimi yapayım ehehehe.

"Selam orospu çocukları! Geri döndüm!"

Konuşmamla odadaki sesler birden kesildiğinde bakışlar bana dönmüştü. Onlara kocaman gülümseyerek bakarken bunlar niye bana cin görmüş gibi bakıyordu? Amına koyayım, cin mi olmuştum yoksa!

"B-Baekhyun, bu s-sen misin?"

Konuşan Sehun'a şaşkınca bakarken birkaç saat içinde nasıl bu kadar mallaşabildiğini düşünüyordum. Ulan şerefsiz, 18 yıllık kankanı mı unutmuştun! Anne karnında embriyoyken arkadaş olmuştuk biz seninle. Karşılıklı dönerdik o küçük karanlık yerde. Ehehehehe

"Tabii benim şerefsiz! Kim olmasını tercih ederdin? Hem siz niye öyle bakıyorsunuz bana? Amına koyayım, yeşil uzaylıya falan mı döndüm? Ortalıkta Dame Tu Cosita diye mi gezeceğim artık?"

Sözlerime gülmelerini beklerken ağlamaları, beklediğim bir şey değildi. Özellikle de Sehun'un dışarı fırlayarak "BAEK UYANDI, KOŞUN!" diye koridora doğru haykırmasını asla beklemiyordum. Delirdiler mi, ne yaptılar? Sadece birkaç saattir yoktum, neler olmuş amına koyayım.

Bağırmasıyla birlikte kızılderililer gibi değişik seslerle içeri dalan annemler ve hocalarla hepsine iğrenir gibi bakmaya başladım. Bu kadar mutlu olup dans edecek ne vardı? Sanki Bts'i gördüler.

Göz yaşları eşliğinde yatağıma yaklaşıp "Anneciğim, uyandın mı sen?" diyerek saçlarımı okşayan anneme tuhaf bir bakış atarak "Anne niye ameliyat olmuşum gibi davranıyorsunuz? Altı üstü birkaç saattir baygın bir şekilde yatıyordum." dediğimde hepsi gözlerini benden kaçırmıştı. Ne oluyor lan?

"Şey, Baek aslında tam olarak 1 haftadır uyuyorsun ve ameliyat oldun."

Tao'nun söyledikleri beynimde yankılanırken şokla gözlerimi açtım. Siktir... Ne demek ameliyat oldum? Ve nasıl bir haftadır uyuyordum?

"A-ama nasıl? Ben en son bayıldığımı hatırlıyorum." dediğimde Suho hyung bana buruk bir tebessüm ederek konuşmaya başladı. "Baygın yattığın zaman uzun bir süre uyanmayınca senin için endişelendik. Durumunu gidip doktorlara sorunca da göğüs boşluğunda kan birikiminin olduğunu söylediler. O yüzden de acil ameliyata aldılar seni. Hatırlamaman çok normal çünkü tüm bunlar olurken bilincin kapalıydı."