PERFECT

Defeated

WARNING!! THIS IS A TRIGGERING TOPIC!! THIS IS A FICTION ONLY I'M NOT SUPPORTING ANY ACTIONS THAT LEAD TO NEGATIVE IMPACT TO THOSE WHO's SUFFERING FROM  DEPRESSION.

"There are no monsters under our bed, they are residing inside our head..."

*****

ROSS POINT OF VIEW

"Ross." Hindi ko nilingon si Gen. Nanatili akong nakatanaw sa glass window kung saan kitang-kita ang city light. It's beautiful but I can't even appreciate it. 

"Today is Pree birthday. We're invited." Napapikit ako dahil parang may kumirot sa loob-loob ko. I know today is also the day where Kryp will gonna propose to her. 

"You can go. I will not going to attend." I heard his sigh. 

"Okay. Aalis na ako. There's a food in the kitchen. You need to eat." I slowly nodded. I took a deep sigh as he left. I am alone again. My tears escaped again. But I didn't mind it because even I wipe it off. Another tears will shed. I'm tired wiping my tears. I hugged my knees. Ibinaon ko ang ulo ko sa mga tuhod ko. At umiyak ng tahimik.  Hindi man lang akong nauubusan ng luha. Nakakapagod ng umiyak. Nakakapagod ng maramdaman 'yong sakit. Nakakapagod ng mabuhay. Life gives me nothing but pain.

"You are disgusting."

"Wala kang kwentang anak."

"I can't accept a son like you."

"Kahihiyan ka."

"Being your son is my big mistake"

"A perfect huh?

"He's suck"

"A gay? Yuck!"

Mabilis kong tinakpan ang tenga dahil paulit-ulit kong naririnig ang masasakit na salitang binitiwan nila sa 'kin. Mga salitang tagos na tagos. It's like an echo that keeps playing in my head.

"T-tama na p-please," I plead. My voice is cracking. Humagulhol ako ng iyak. Halos hindi ako makahinga kakaiyak. Pinukpok ko ang ulo ko gamit ang mga kamay ko. 

"AAAAAHHHHHHHHHHHHHH" I shouted.

"P-please. T-tama na." 

"Get lost forever. " 

Please someone make this pain vanished. Can someone makes me numb I can't take it anymore. Hindi ko na kaya please. Napunta ang tingin ko sa scrapbook na ginawa ko kung saan nakalagay lahat ng pictures na kinunan ni Kryp. Lumabo ang mga mata dahil sa tuloy-tuloy na paglandas ng luha ko. 

"I-i thought m-magagawa k-ko yung 9 and 10 k-kasama ka." bulong ko. Kinuha ko ang scrapbook at niyakap ito.

"I'm not a gay." Sh*t paulit ulit na umeecho sa utak ko ang mga boses nila. Pumikit ako at sa pagpikit ko nakita ko ang mga mukha nila mommy, daddy, Kryp. pati nila Gen 'yong tingin nila nandidiri sa 'kin. Bigla silang tumawa. Nanikip ang dibdib ko sa mga imaheng nabubuo sa utak ko. Minulat ko ang mga mata ko. Madilim ang kwartong kinalalagyan ko. Mag-isa na naman ako. It's not new. I'm used to be alone. Nanginginig ako sa sobrang emosyon na kumakain sa sistema ko. 

"TAMA NA PLEASE. TAMA NA!" I screamed wala akong pakialam kung sumakit ang lalamunan ko kakasigaw. I just want it to stop. I want silence. 

"You are disgusting."

"Wala kang kwentang anak."

"I can't accept a son like you."

"Kahihiyan ka."

"Being your son is my big mistake"

"A perfect huh?

"He's suck"

"A gay, yuck"

"I'm not gay."

"Walang tatanggap sayo."

"Kung ako sayo, Ross magpakamatay ka nalang."

"Maglaslas ka."

"Magbigti ka."

"Tumalon ka sa rooftop."

"Pagginawa mo 'yon magiging malaya ka sa sakit."

"Maililigtas mo pa ang sarili mo sa sakit na 'yan."

"Wala namang nagmamahal sayo."

"Hindi ka kawalan."

"Erase yourself to this world."

"You are just wasting your breath living in this world"

"Kill yourself."

Napatulala ako. I don't know where that voices came from. It's like a knife that stabbed me directly to my heart and brain. 

"S-stop p-please." Para akong mabibingi sa mga bulong at mga kantyaw. 

"AAAAAAAAAHHHHHHHH TAMA NAAAAA" I yelled. Pero walang epekto. 

"Kung ako sayo, Ross give up."

"Don't fight anymore."

"Kill your damn self."

"Wala ka ng silbi."

"Perfect? You're nothing but a piece of trash."

Biglang tumahimik ang paligid. Parang nagmute. Napasabunot ako sa buhok ko. Sobrang bigat ng nararamdaman ko. 

"K-kill yourself" I uttered. I smile bitterly as my tears stream down.

"N-no ones love you." I suddenly remember my family who just turn my back on me. Then Kryp's face appears in my mind with Pree they're so happy. I imagined how he will going to propose to her. 

"I'i-m just a b-burden to m-my f-friends." Parang may sariling utak ang mga paa ko dinala ako nito sa kitchen. Agad natuon ang paningin ko sa kutsilyong nasa may kitchen sink. Nanginginig ang kamay kong kinuha ito. Tinitigan ko ito.

"Gawin mo na."

"Ano pang hinihintay mo?"

"Huwag kang magdalawang isip."

"Go stop the pain."

"Kill yourself to stop the pain now." Napaupo ako sa sahig. Patuloy lang ang luha ko. Gaya ng patuloy na pagsaksak sakin ng sakit na nararamdaman ko. Tinaas ko ang kaliwang kamay ko. 

"T-this is the end," I whispered. I winced because of the pain when the sharp knife touched my skin. I slit my wrist deeply without thinking. 

"I'i-m d-defeated," I utter as the darkness welcome me.