PERFECT

Forgiveness

"I'll make it right is better than sorry..."

"Sorry is just a piece of word and it's nothing if you didn't change.."

******

ROSS POINT OF VIEW

I'm just looking to the ceiling. I feel empty. When I woke up I feel nothing. Napatingin ako sa gauze na nasa kaliwang pulsuhan ko. I smile bitterly. Everything sinks into me. 

"What did I do that?" I asked to myself. Biglang bumukas ang pinto iniluwa sila Gen.

"Dude." nginitian ko sila pero umiwas sila ng tingin.

"Ang creepy mo ngumiti, Alejandra. Nakakatakot." Sabi ni Torn. Nakakatakot o, peke? Halatang halata na ba? Hindi ko na alam kung paano pa ako kikilos sa harap ng iba.  I've tried to fake my emotions but it no use. 

"Dude gusto mo?" Inalok ako ni Gen ng kinakain n'yang apple. I shrugged my head. 

"Anong gusto mo? Hindi mo kami kinakausap simula nung nagising ka puro ka tango at iling." Torn said. I took a deep sigh. Pakiramdam ko drain na drain ang buong sistema ko. Hindi ko sila sinagot tumulala narin ako. Blanko ang isipan ko. 

Bumukas ulit ang pinto. Bigla ako nanlamig na makita ang pumasok. I can feel my body shivering right now.

"S-son." My mom uttered she's crying. Tinignan ko si dad. He can't look at me straight pero kita ko ang pag-aalala n'ya. Is this real? Napatingin ako sa mga kaibigan ko nang tumayo sila. 

"Actually dude, gusto ka nilang bisistahin since the day one kaso hindi muna namin sila pinapunta kasi depress na depress ka." Gen said. Lumabas sila naiwan kaming tatlo. Nanigas ako nang bigla akong yakapin ni Mommy at humagulhol ng iyak.

"I-i'm sorry son. I'm really sorry." Hindi ko alam pero parang bomba na sumabog ang emosyon ko. Biglang rumagasa ang luha mga luha ko. Never akong umiyak no'ng nagising ako. Ngayon nalang ulit. I cried so hard while my mom hugging me. Ohe of the hug I've been wishing for. 

"I-m s-sorry mom," Umiling si mom. Humiwalay ito ng yakap. She cupped my face and pecked my forehead. Para akong natutunaw. 

"K-kami d-dapat magsorry sa 'yo. H-hindi k-ka namin inintindi. Puro pangalan lang inatupag namin. W-we f-forget a-about y-you. K-kung hindi kapa m-muntikan m-mawala sa'min d-di namin  m-marerealize. I-i'm sorry son. I love you. Please don't do that again. Hindi ko kakayanin. We are sorry for being worst parents." Niayakap ko si mom. Gumaan ang pakiramdam ko. I turn my gaze to my dad. No'ng nagsimula s'yang maglakad palapit sa 'kin bigla akong napaatras. Bumalik sa 'kin ang bawat salita at hampas na ibinigay n'ya sa 'kin. Napahinto ito. His tears escaped from his eyes kitang kita ko ang pasisisi sa mga mata n'ya. I gasped when dad knelt down. 

"S-son. I-i'm so sorry. I-I'm so wrong. A-all my w-words are not true. You are not a mistake. You are the most special blessing that happened to us. I-I'm just f-frustrated to o-our business.  Anak I'm sorry. P-please f-forgive me. I love you son. P-please believe me." Bakit ganito? Nawala lahat ng bigat sa dibdib ko bakit nawala 'yong lungkot ko. 'Yong sakit na dala-dala ko. Dahan-dahan akong tumango kay dad. He stood up and hugged me. Mom also hugged me. I cried so hard while they're hugging me. Para akong isang batang umiiyak sa mga magulang n'ya. I'm crying as if it is the end of the world. I'm crying so hard not minding if maubos ng tuluyan ang tubig ko sa katawan. All I know right now, is I wanted to cry. 

"We love you son, n-no matter w-what you are. Y-you are our son. W-we are useless as y-your parents before. B-babawi kami ng mommy mo.  W-we will focus to y-you.  W-we will fix everything. W-we will be happy." It's like a music to my ears. After all of years this is the best moment I had. My parent hugging me and crying with me. 'Yong ilang taong sakit na dinala ko biglang naglaho. 

It's really true that the one who gives you pain is also the one who can heal you from the pain by their love. Lord, thank you. Thank you for giving me another life even I decided to kill myself. You still give me another chance to live. 

"I-I love you, mom and dad." They kissed my forehead and hugged me tightly. 

*****

"Dude, para kang tangang nakangiti d'yan" Sinamaan ko ng tingin si Gen. 

"No'ng hindi ako nakangiti pinapansin n'yo. Then ngayong nakangiti ako pinansin n'yo parin ako." I hissed. Natawa naman ang mga ito.

"Iba kasi ngiti mo sobrang lapad." Torn said. 

"Pero your eyes looking for something." Neo said napatingin ako sa kan'ya pero nanatili lang ang mga mata nito sa librong binabasa. I can feel the lump that forming in my throat. 

Bigla kong naisip si Kryp. May kung anong kirot ang naramdamam ko sa loob ko. Okay na kami ng pamilya ko. Pero kulang parin and it's Kryp. 

"H-how's Kryp's proposal to Pree?" I asked napatingin sila sa 'kin and iba sa kanila ay nakakunot ang noo.

"Anong proposal? Break na silang dalawa. Kalat na kalat nga sa buong university," Torn said. 

"H-huh?" Bakit? I Thought he'll propose to Pree. What happened? 

"Alam mo ba Ross, No'ng sinugod ka di'to sa hospital. Agad pumunta si Kryp—" 

"TORN!" Sabay na pigil ni Gen at Neo kay Torn. Namutla si Torn.

"What? Again?" Sinamaan ko ng tingin sila Gen at Neo napaiwas naman ang mga ito.

"Pumunta dito si Kryp. Alalang-alala sa 'yo. Nakatanggap pa nga ng suntok mula kay Gen 'yon. But I don't know why he never come back here." Bigla akong napatayo at hinigit si Gen.

"What did you do?" Sinubukan akong pigilan nila Torn at Neo.

"I punched him to his fa—" 

"ROSS." He wasn't able to continue his sentence because I punched his face.