Returned Affection #3.2 [COMPLETED]

Affection 73

Chapter 73.

Fuck!

Sinukahan niya ang damit ko!

"Holy shit!" I cussed as she lay back to her sit again as if she didn't do something stupid.

"Hm. I feel relieved." She whispered.

"Yes, you are relieved. But how 'bout me? Damn! I feel so sticky!"

She laughed. "Don't shouted me, Xavier. Wag mo ng dagdagan pa ang sakit ng puso ko sayo." She said in serious tone.

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

She looks so sincere and serious.

Hindi ko nalang pinansin ang sinabi niya at hinubad ang damit na suot ko. Damn! Amoy na amoy ang alak sa suka niya! After I take off my shirts, inilagay ko ito sa mini trash bin sa loob ng kotse ko.

"Look what you've done. Tss." I said to her and get a wipes to clean my hands.

Nakapikit parin siya at mukhang wala sa sarili dahil sa sobrang kalasingan. "You deserve it." She replied.

Umaayos ako ng upo at hinarap siya. "C'mon let's talk." Wika ko at kinuha ang mukha niya at hinarap ito sakin. "Why did you drunk? And why the hell went to that kind of place? Really Margo? Pupunta ka sa isang bar at mag-papakalasing?"

Inalis niya ang pagkakahawak ng kamay ko sa mukha niya at humalukipkip sa kaniyang upuan. "Ugh. Don't question me. Lalong sumasakit ang ulo ko." Aniya habang hinihilot ang sensido niya.

"Damn. You look so wasted." Wika ko at nag-isip kung papaano ko mapapabuti ang pakiramdam niya.

She needs medicine and cold compress dahil nalasing siya ng sobra.

But how can I get that to her?

Ni-paglabas ko ng kotse diko magawa dahil wala akong damit ngayon.

Sa gitna ng pag-iisip napalingon ako sa bintana ng kotse. That moment, one idea entered to my head. Binuksan ko ang bintana at sumilip sa labas nito. "Hey!" Tawag ko sa isang lalaking nakaupo sa gilid ng park.

He pointed himself and giving me a me-look? "Yeah. You." I said kaya lumapit siya sa may kotse ko.

"Why?" Tanong niya ng makalapit siya.

He looks like a Italian boy. Hm. Let's see if he can understand english. "Can you do me a favor?" I said.

"What kind of favor?"

Ow. He can.

"Bought me a medicine for hangover, pack of ice and a bottled of water." I said to him and give him the money. "Please bought me. I can't buy it because she vomited my shirt. I'm half nude now." I said at pinakitang wala akong damit at pinakita rin si Margo na nakasiksik sa upuan.

He deep sighed. "Ok. Give me a minute, sir." Wika niya at kinuha na ang pera sa kamay ko at umalis.

Pagtapos ng ilang minuto ay kumatok ang lalaki sa car window at iniabot ang pinabili ko. "Nah. Keep the change." Wika ko sa kaniya ng akma nyang bibigay sakin ang sukli pero tumanggi ako.

"But.. Your change is big, sir."

"Don't worry it's ok. Btw, thanks." Wika ko at nginitian siya.

Mukhang hindi siya makapaniwala na hindi ko talaga kukunin ang sukli.

Hm well, malaking pera kasi ang binigay ko.

Yumuko siya at ngumiti ng malapad. "Thank you sir! Big thank you!"

"Nah. You deserve it." Wika ko. Pagtapos ng ilang minuto ay umalis narin siya at doon ko ulit hinarap si Margo. "Take this med, Margo. Para mabawasan ang sakit ng ulo mo." Wika ko at syang pag-ayos nya ng upo.

"Damn. It hurts alot." She said while massaging her head.

"Fuck. Hindi ka kasi sanay sa alak eh." Wika ko at kinuha sa supot ang gamot at binigay yun sa kaniya habang binubuksan ko naman ang tubig.

After I loosen the cap of bottled water, kinuha ko yung isang mug sa compartment ko at inilagay dun ang tubig at nilagyan din ng yelo.

Cold water can lessen the ache of head when having a hangover. After that, I gave her the mug at syang pag-inom niya kasabay nung gamot. "Tell me if you're feeling good." wika ko.

She nodded and rest her back to her sitted. Damn. I hate seeing her miserable. Pinaka ayoko sa lahat ay yung nakikita siyang nahihirapan.

Akmang papaandarin ko na ang kotse ng pinigilan niya ko. "Please no. Lalo akong mahihilo kapag pinaandar mo." Wika niya at hinawakan ang braso ko para pigilan sa pagmamaneho.

Mukhang nakadami talaga siya ng alak.

Pinatay ko ang makina at lumapit sa upuan niya. "Okay. Take a rest first." Wika ko at hinila ang katawan niya papalapit sakin. Pagtapos ay kinuha ko ang ulo niya at dinantay ito sa balikat ko. "We'll  stay here together. Hindi tayo aalis dito hanggat hindi ka nagiging ok."

Ramdam kong inilubog niya ang mukha niya sa balikat ko. "S-si Prince."

I tapper her head and gently brushed her hair. "Don't worry. Hindi siya pababayaan ni Bobby."

Si Bobby ang personal bodyguard ko sa mansion. Actually all around nga siya eh, not just a bodyguard, minsan siya ang nagbabantay kay Prince, minsan naman siya ang taga luto sa bahay.

After a minute, I heard her snore. Holy shit! Humihilik siya! Damn. Nakatulog siya sa balikat ko. Bakit ang sarap sa pakiramdam?

Sinusuklay ko ang buhok niya habang nakasandal siya sa braso ko at natutulog. "I miss calling you, Vita mia." I said while she's sleeping.

"I also miss hugging and kissing you." Wika ko ulit habang patuloy parin sa pag-suklay ng buhok niya.

"Ikaw lang ang una at huli kong babaeng minahal Margo. Why is that? Bakit ang lakas ng epekto mo sakin? Yes I moved on for 3 years but fuck, the first time I saw you again, minahal kita ulit."

"I lose again Margo. Sabi ko sa sarili ko hinding hindi na kita mamahalin but look at me now, I love you and I'm hoping that someday, you can love me back."

Kinain ko lahat ng pinangako ko sa sarili ko dati.

I said to myself that I won't love her again unless she will love me too.

"I wish that someday I can tell you I love you and you will answer me I love you too. I'm wishing that Margo. Tangina sobrang saya ko kapag nangyari yun."

Can you tell me how is the feeling when you were mutually inlove?

Until now, hindi ko parin alam kung ano ang pakiramdam nun. I've never been try that because Margo doesn't love me. Lagi kasing one sided. Lagi nalang ako ang nagmamahal.

But even if it's just a one sided love, Willing parin ako na mahalin siya. Sandra was right, love is like taking a risk.

Yes. I maybe afraid to confess my feelings to her but hell. Hindi ko kayang isekreto ng matagal ang nararamdaman ko.

If she rejected me again,

I will accept it.

Tatanggapin ko kung ano man ang magiging sagot o desisyon niya.

I kiss her forehead and hugged her tight. "I love you, Vita mia. I love you so much and I always did." Wika ko at ipinikit narin ang mga mata.