Returned Affection #3.2 [COMPLETED]

Afffection 90

Chapter 90.

"Damn. I'm nervous." I said to them.

There's alot of visitors standing in and outside of our wedding church. Sa sobrang dami ng bisita hindi ko makilala ang iba.

Halos bisita lahat yata ng parents ni Margo at parents ko ang dumalo.

"Ganyan din ang feeling nung kami ang ikinasal." Zrel spoke.

Nakatayo ngayon sila kasama ko malapit sa altar ng simbahan. "Yeah. Sa sobrang kaba nga pwede kang maihi sa salawal." Sabi naman ni Kevin kaya natawa kami.

"Aw. Poor me. Ako nalang ang hindi pa ikinasal saating apat." Wika naman ni Thunder.

"I'm sure you're the next. Get ready man." I said to him.

He shake his head. "No. I don't think I am. Wala nga akong jowa eh."

Natawa nalang kami sa naging sagot ni Thunder. Kailan nga ba siya magkakaroon ng girlfriend? Ang alam ko kasi masyado siyang inlove kay Precious na asawa ni Zrel kaya hanggang ngayon wala parin siyang jowa.

"Sorry we're late."

Napalingon kaming apat sa mga bagong dating. Katulad nina Kevin ganun din ang suot nila. Eh syempre sila ang groomsmen ko eh.

I didn't pic anyone from them and be the best man in my wedding. Dahil para sakin, kahit wala na si Terrence, siya parin ang tanging best man sa kasal ko.

And about Margo's maid of honor, of course, Si Naomi ang pipiliin niya. While her bridesmaids are Precious, Leann, Rain, Valerie and Sandra.

"Lagi naman kayong late." Sabat ni Thunder sa sinabi ni Wrath.

Wrath smirked. "Ganun ang tunay na gwapo. Tss."

Halos mapuno ang harap ng altar sa sobrang dami namin. "Hey come to this side. Baka hindi makadaan ang mapapangasawa ko sa sobrang dami niyo eh." Wika ko sa kanila.

"Copy." Ashton.

"Excited ang loko." Trevor.

"Good for you." Kennedy.

"Bossy." Wrath.

"Perfectionist." Dixon.

"Ge." Andrius.

Napa-poker face ako sa mga sagot nila. Hay. Hindi yata tama na ginawa ko lahat sila na bilang groomsmen ko. Tangina nila eh. Yan tuloy. Nasabihan pa ako ng bossy at perfectionist. Tsk.

"Son."

Napalingon kaming lahat sa pinanggalingan ng boses. "Dad." I said.

Pagtapos nyang humingi ng tawad nung isang araw ngayon nalang ulit kami nag-kausap. I didn't went to his house like he said because I was busy.

"Let's have a talk."

Tumango ako at sinenyasan ang mga kaibigan kona usap muna kami ni dad. After a minute lumabas kami ng simbahan at doon napiling mag-usap ni dad.

"You still mad to me?" Panimula niya.

Umiling ako. "Nope. Just busy this past few days kaya hindi ako nakapunta sa bahay niyo." I said.

"I'm really sincere to my apology son. I didn't mean to blame you to your brother's death. Nadala lang ako ng galit. Sorry for that."

"Nah. It's ok. You don't need to say sorry because like you I blame myself too."

"Yeah but it's not right. Hindi mo naman talaga kasalan. Sorry for being such a bad father to you. Ang gago ko dahil hindi ko pinakinggan ang side mo."