Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"okay lang ba?" saad ni jennie at tumingin jay aera at kay nari.
"wala naman pong problema maam- i mean, jennie." nahihiyang saad ni nari, halatang hindi parin sanay sa pagtawag ng first name nito.
"alam na po ba ng kambal?" saad naman ni aera. tumango tango si jennie, kinausap niya na yung kambal niya, at laking pasasalamat na inintindi nito yung sitwasyon.
naaawa siya sa kambal. never pa siyang nagpakita sa school nito, kahit si lisa, at the fact na may family day ito tapos hindi pa siya aattend ay sapat na para madurog yung puso niya.
alam niyang tinatry ng kambal na maging masaya pero halata namang malungkot ang mga ito dahil hindi siya ang aattend, afterall, kilala niya ang mga anak niya.
"wag kayong mag-alala. gagawin namin ang lahat para maging memorable yung araw ng kambal." napangiti si jennie sa positibong pananaw ni nari, sana ganun din siya.
"diba?" baling niya kay aera. nagthumbs up naman ito at ngumiti din.
nag-bow siya sa dalawa, buti nalang at mababait ang mga ito. "thank you so much. salamat talaga."
"nagtatampo ka no?" mahinang saad ni byul at umupo sa dulo ng kama ni nari.
inirapan niya lang yung kapatid at pinaikot sa thumb niya yung bola.
"i can't help it." saad ni nari, trying to act cool, but deep inside, naiiyak na talaga siya. alam na alam nila, at naiintindihan kung ano yung sitwasyon nila, pero hindi niya parin maiwasan na huwag malungkot sa tuwing may mga ganung event sa school.
gusto niya ring ipagmalaki na isang sikat na idol ang kanyang dada, at isang naging sikat na model yung mama niya, gustong gusto niya ipagyabang yun. iniisip niya palang na nanalo sila sa lahat ng mga game sa event na yun ay sapat na para mapuno ng kasayahan yung puso niya.
"i know. i'm sad too." bulong ni byul at inayos yung salamin niya, na dumulas sa ilong niya.
"not to mention na, magtatatlong araw na nating hindi nakikita si dada." saad ulit ni nari.
"sanay naman akong wala siya sa bahay, pero atleast nakakasama natin." dugtong niya, namimiss niya ang kanyang dada. gusto niya na ulit ito mayakap, at makipaglaro dito.
"i just miss her so much." mahinang saad niya at itinabi yung bola sa ilalim ng kama niya.
nanatiling nakatingin si byul sakanya, same feelings. they miss lisa so much.
"naawa din ako kay mama. kahit anong tago niya, i know, she's sad." malungkot na saad niya at hinawi yung buhok niya patalikod.
"i hope we can do something." dugtong niya pa at tumingala, ayaw niyang bumagsak yung mga namumuong luha sa mata niya.
"ang tanging magagawa lang natin ay ang maging masunurin." saad ni byul at lumapit kay nari para bigyan ito ng yakap. agad naman siyang niyakap nito, feeling secure on his arms.
"sabi nga ni tita, just trust mama diba?" saad ni byul at hinalikan yung noo ng kapatid. ayaw niyang nakikitang malungkot ito, at kahit ang mama niya. "don't cry."
"kung kaya ko lang pigilan. loser" bulong ni nari at tumawa ng mahina.
"i-i'm sorry." itinakip niya sa bibig niya yung kanyang dalawang kamay, pinipigilang makagawa ng mga hikbi, habang patuloy na umaagos yung luha niya.
"s-sorry." napaupo siya sa labas ng pintuan ng kambal, sobbing.
"i'm sorry."
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
