Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"wag kang makulit. sasama ako." irene said at tumingin kay jennie. kumunot bigla yung noo niya nung marinig yung sinabi ng kaibigan.
"what?" saad niya at hinawi papuntang likod yung magulo niyang buhok. "wag na." at tumingin ulit sa salamin.
"alam kong magmamakaawa ka lang once na nagkita kayo jennie kim." seryosong saad ni irene, halatang tutol sa plano nito at nais niyang samahan.
"trust me." saad niya at huminga ng malalim saka ngumiti ng pilit. "kaya ko." pag-assure ni jennie sa nag-aalalang kaibigan.
umiling iling si irene. hindi naniniwala dito, kung meron mang mas nakakakilala kay jennie bukod sa ina nito, siya yun.
"look." saad nito at tiningnan ulit yung repleksyon niya sa salamin. she looks so wasted, pumayat siya at malaki ang kanyang mga eyebags. mukha na talaga siyang matanda, well, matanda naman na talaga siya.
"mag-iisang buwan na kaming hiwalay. nakita mo ba akong umiyak ulit simula ng tumira ako dito?" at tinuro niya yung mata niya saka umiling. "hindi diba?"
that's a whole fucking lie.
walang gabi na hindi niya iniisip kung ano ng nangyayari kay lisa.
at gabi gabi din niya ding tinatanong sa sarili niya kung anong mali sakanya.
malamang sa malamang. she can't erase lisa in her mind, her only love. and still loving.
"kaya okay na ko." no she's not. she misses lisa. her hugs, and kisses. everything about lisa. she can feel lisa's presence even though, this is not their house. at lalo na kapag nakikita niya si nari.
"i'm not convince." pag-amin ni irene at umupo sa kama ni jennie. "kilala mo ko." dugtong niya saka ito tiningnan. "at kilala kita."
