Shades of Flames (L'amour De Cebu Series #1)

26

"Hindi ko naman kailangan ng secretary, Zayn. Parang tanga neto." sabi ko habang nagtitipa sa laptop sa harap ko.

"You need her. You need Missy." sabi niya sa akin at ibinuklat ang files na galing ng Vicente Sotto Hospital na kinuha ko kanina.

Years. Years passed. I now achieved my dreams. I became a Psychiatrist.

"Doc! Patient in room 304 is already awake. He's being violent again." agad kaming tumayo ni Zayn at dumiretso sa silid na sinasabi ng nurse.

"Ayaw mo ug duol!" iyon agad narinig ko.

Napatigil ang mga nurses ng makita kami. I put my hand in the air to stop them from coming and I'm glad they did.

"Sabi na, huwag kayong lumapit!" sigaw ulit nito at umupo sa kama. Kumain ito ng pagkain na nasa tray. Halos nawala na iyon sa plato dahil nakakalat na sa sahig at higaan nito.

Marami itong nilagay sa bibig na pagkain na tila ilang araw ng hindi kumakain. I come near him and I'm glad he didn't react violently. He just stare at me instead. Nahihiwagaan kung bakit ako lumapit.

"Ally..." untag ni Zayn ng tila alam na niya kung ano ang gagawin ko.

Ngumiti ako at nilapitan ito. "Masama ang kumakain ng marami. Dapat hindi ka kumain ng ganitong karami sa isang kainan lang." sabi ko at tinapik ang balikat nito.

Kinuha ko ang hawak nitong pagkain at inilagay iyon sa tray. Ngumiti ako dito. "Magsusuka ka niyan dahil sa dami ng kinain mo. Iyong sapat lang dapat." sabi ko.

"Doc! Sila! Mga salbahe sila!" niyakap ako nito bigla at itinuro ang mga nurse. "Pagkain, wala!" sabi nito.

Tumango naman ako. "Kumalma ka, kalma. Sa susunod huwag marami ang kainin, okay?" sabi ko dito.

Napangiti ako ng dahan-dahang lumapit ang isang nurse at agad na ibinigay sa ang syringe.

"Doc, okay, doc." sabi nito.

I injected him that instantly put him into a hypnotic state.

"Doc, ano iyon!" sigaw nito ngunit ngumiti ako at umiling. "Ah, kagat lang ng langgam." sabi ko.

"Doc..." pumikit ito kaya agad na lumapit ang mga nurse ng natumba ito sa higaan. Niligpit ng mga ito ang mga pagkain habang ako naman ay inayos ang pagkakahiga nito.

"He's currently having the antipsychotic medications. Lately he improve but sometimes it occurs unexpectedly." napalingon ako sa isang nurse ng marinig iyon.

Tumayo ako at hinarap ang nurse. "Call me when he wakes up. Continue giving him those medications with the same dosage." sabi ko at tumalikod na.

Sumunod naman si Zayn sa akin at nay ibinilin din sa nurse na ngayon ay tumatango sa utos nito. Nagpatuloy ako sa paglalakad at may kinuhang chart upang tingnan. The patient has schizo​phre​nia. He sometimes experience having delusions of persecution and sometimes having some hallucinations. He sometimes react violently everytime the nurses come near him. He wanted to be alone. He's sometimes can't move accordingly and can't coordinate in his environment.

"Nabanggit ni Missy na may lakad ka kanina?" tanong ni Zayn.

Kumunot ang noo ko. "Bakit ka nga ba nandito? Bumalik ka na sa Main Branch, wala ka bang ooperahan?" tanong ko.

Actually, he's NeuroSurgeon and not a Psychiatrist. I wonder why is he here in our center.

"Just paying you a visit," sabi niya sa akin.

Tumaas naman ang kilay ko. "Really?" I smiled at him mockingly. "Visit? O makikichismis?" sabi ko at umiling.

Hay, nako. If I knew better, nalaman niyang si Nice ang pinuntahan ko kanina. I know Missy as one of nosy person when I arrived here in the Philippines to fill my duty in Estonia's Center.