Αισθησιακή θυσία

Δώρα

Ο Μποράν με τραβούσε από το χέρι σαν να ήμουν μικρό παιδάκι.

- Πού με πας;

   Τον ρώτησα κλαψιάρικα. Μου ερχόταν να κάνω εμετό μετά από τρεις κρέπες και τόσο περπάτημα.

- Να σου δείξω πώς θα ήταν η ζωή σου στην δύση.

      Με λίγα λόγια με πήγε σε ένα πεντάστερο και τεράστιο ξενοδοχείο που χωρούσε έναν ολόκληρο πληθυσμό μιας χώρας.

- Θέλω να γυρίσω σπίτι.

  Είπα μόλις κατάλαβα τον λόγο που με πήγε στο ξενοδοχείο. Με έπιασε από την κοιλιά βάζοντας μου φρένο. Να πάρει! Έκλεισα τα μάτια για να βρω δύναμη να του πω όχι.

- Μποράν...

- Προχώρα μικρό.

     Με πρόσταξε και με έσπρωξε για να μπω μέσα.

   
   Εντάξει μόλις μπήκα μέσα σταμάτησα να αντιστέκομαι, μόνο σε ταινίες έβλεπα τόσο λαμπερά και μοντέρνα ξενοδοχεία, ήταν όλα από χρυσό και γυαλί. Παντού άνθρωποι που δούλευαν εκεί μέσα ή τουρίστες.

   Σήκωσα ψηλά τα μάτια μου, δεν είχε τέλος αυτό το πράγμα!!! Δεν μπορούσα να μετρήσω τους ορόφους.

  Ο Μποράν με τράβηξε από το χέρι για την ρεσεψιόν ..

- Καλημέρα σας Κ. Ραχμάν.

- Το κλειδί του δωματίου.

  Είπα ο Μποράν χωρίς πολλά πολλά.

   Βρέθηκα πάλι να με τραβάει ο Μποράν αυτή τη φορά προς το ασανσέρ.

- Γιατί ήρθαμε εδώ;

  Τον ρώτησα προβληματισμένη. Στένεψε ειρωνικά τα μάτια μου, η απάντηση μου ήταν ήδη γνωστή.

- Τα παντρεμένα ζευγάρια τα κάνουν αυτά. Βγαίνουν ραντεβού, εμείς οι δυο δεν έχουμε βγει ποτέ ραντεβού. Δεν θες να με γνωρίσεις λίγο καλύτερα;.

-σε γνωρίζω πολύ καλά Μποράν.

  Του είπα μέσα από τα δόντια μου. Δεν ήμουν που δεν ήμουν καλά, το ασανσέρ με έκανε χειρότερα.

- Σου είπα να μην φας τόσο πολύ.

  Τώρα αυτό ακούστηκε σαν να το είπε η μαμά μου. Είχε δίκιο, δεν έπρεπε να φάω τόσες κρέπες, τώρα ήμουν έτοιμη να τα βγάλω όλα.

- Είσαι καλά ;

   Έβαλα την παλάμη μου μπροστά στο στόμα για να κρατήσω τον εμετό. Ευτυχώς εκείνη την στιγμή άνοιξαν οι πόρτες και πήδηξα αμέσως έξω προσπαθώντας να βρω ανάσα. Το στομάχι μου είχε γίνει άνω κάτω.