Αισθησιακή θυσία

Άνεμος εξ Αμερικής

- Είσαι εντάξει;

Με ρώτησε ανήσυχος ο Μποράν. Καθάρισε τα δάκρυα μου όπως όπως και γύρισα να τον κοιτάξω.

- ναι... Ναι εντάξει είμαι.

- Εσύ ήθελες να πάμε στην Αμερική...

- Ναι και δεν το μετανιώνω.

Ήταν το καλύτερο για το παιδί και για μένα υποθέτω.

Φτάσαμε στο σπίτι λίγα λεπτά αργότερα. Επικρατούσε ένας μικρός πανικός. Όλες οι υπηρέτριες δούλευαν σαν τρελές. Άλλες περνούσαν με φαγητά, άλλες γυάλιζαν πατώματα , άλλες έφερναν κάτι χαλιά.

Κοιταχτήκαμε ταυτόχρονα με τον Μποράν σαν να βρεθήκαμε στο πιο παράξενο μέρος.

Ανασηκώσαμε και οι δυο ανήξεροι τους ώμους μας.

- Μποράν μου!

Άκουσα μια ενθουσιασμένη γυναικεία φωνή. Μετά είδα αυτή τη γυναίκα να πλησιάζει γρήγορα προς το μέρος μας περπατώντας με άνεση πάνω στα πανύψηλα τακούνια της.

Αγκάλιασε με μιας τον Μποράν και τον φίλησε στο μάγουλο. Ύστερα κοίταξε χαμογελαστή το πρόσωπό του, τα μάτια της έλαμψαν.

- Μαμά;

Ρώτησε σοκαρισμένος ο Μποράν.

Αχα αυτή ήταν η μητέρα του; χμμμ της μοιάζει πάρα πολύ, για την ακρίβεια είναι ολόιδιοι . Δεν της άφησε τίποτα.

- με θυμάσαι ακόμα; κι εγώ που νόμιζα πως με είχες ξεχάσει. Παίρνουμε και κάνα τηλέφωνο την μανούλα αγόρι μου.

Τον χτύπησε απαλά στο μάγουλο και μετά τα μάτια της έπεσαν πάνω μου. Τώρα κι αν ένιωσα αμηχανία!

Ξεροκατάπια μην ξέροντας τι έπρεπε να πω. Τι λένε στις Αμερικανίδες;

- καλωσήρθατε.

Έσκυψα και φίλησα το χέρι της με σεβασμό και κράτησα χαμηλά το μάτια μου .

- και εσύ είσαι;

Ρώτησε στα αραβικά. Σήκωσα τα μάτια μια σε αυτήν και μια στον Μποράν. Σωστά , σιγά μην της έλεγε πως ήμουν γυναίκα του. Ακόμα και τώρα δεν του βγήκε να το πει.

- Μποράν!

Άκουσα άλλη μια γυναίκα φωνή, αυτή ακόμα πιο ενθουσιώδης. Η γυναίκα που έτρεχε αυτή τη φορά δεν του έμοιαζε.
Και σίγουρα δεν ήταν η μητέρα του.

Με το που έφτασε κοντά του πήδηξε πάνω του και τον φίλησε χωρίς να διστάσει λεπτό.