Αισθησιακή θυσία

Επικίνδυνο φιλί

Νουλιφέρ Pov

   Έσκυψα και φίλησα το χέρι του Ραχμάν. Σήκωσα πάλι το κεφάλι μου.

- Συγχαρητήρια παιδί μου.

  Μου είπε και έκλεισε το χέρι μου σφιχτά στο δικό του. Μάλλον ήταν συγκινημένος, και χαρούμενος. Αλλιώς δεν θα καλούσε τους γονείς μου στο σπίτι του.

    Ακόμα και τώρα που οι Ραχμάν έμαθαν ότι κουβαλάω το αίμα τους, με μισούσαν, με κοιτούσαν ακόμα με απέχθεια.

- Ευχαριστώ πατέρα.

   Χαμήλωσα τα μάτια και ένιωσα το φιλί του στο μέτωπο μου. Μετά ένιωσα ένα χρυσό βραχιόλι γύρω από από τον καρπό μου.

- Μοιράσετε φαγητό και γλυκά σε όλο το χωριό! Απόψε θέλω όλοι να γιορτάσουν για τον εγγονό μου.

  Φώναξα ο Ραχμάν χαρούμενος. Ένιωθα κάπως άβολα να με κοιτάνε τόσα άτομα. Μεγάλο σόι είχαν, πρέπει να ήταν πάνω από 50 άτομα στον κήπο να μας κοιτάνε.

   
     Κάπως κατάφερα να διαφύγω της προσοχής τους, είχα βαρεθεί τόσα χρυσά και τα συγχαρητήριά τους.

- Έκανες ολόκληρη περιουσία σήμερα.

   Αυτό το παιδί πάντα με τρόμαζε!

Έβαλα το χέρι στην καρδιά μου για να ηρεμήσω από την ξαφνική
του παρουσία.

- Κάαν! Μπορείς να μην εμφανίζεσαι έτσι; με τρόμαξες!

   Ρούφηξε άλλη μια φορά το τσιγάρο του και έριξε το κεφάλι του πίσω στον τοίχο. Κι αυτός εδώ κρυβόταν.

- Συγνώμη.

   Μου είπε γλυκά και μου χαμογέλασε.

- θα το ξανακάνεις όμως οπότε κράτα την συγνώμη.

- Εγώ δεν σου είπα συγχαρητήρια...

     Τον κοίταξα με ένα παγωμένο χαμόγελο. Αυτός κι αν δεν το εννοούσε.

- είναι εντάξει Κάαν, Ο μοναδικός που χαίρεται στα αλήθεια με αυτό το μωρό είναι ο πατέρας σου.

    Κάτσαμε και οι δυο στο πέτρινο παγκάκι πίσω από τα δέντρα.

- Δεν είναι περίεργο...;

  Με ρώτησε διστακτικά κοιτώντας το τσιγάρο του.

- ποιο πράγμα;

  Τον ρώτησα απαλά.

- Να δημιουργείς οικογένεια με έναν άντρα που δεν θες.

    Το χαμόγελο μου χάθηκε. Ούτε εγώ η ίδια είχα καταλάβει τι ακριβώς ήθελα.

- Να γεννάς το παιδί ενός ξένου άντρα.