Αισθησιακή θυσία

Αποχαιρετισμός

   Ήμουν ξαπλωμένη μπρούμυτα, ολόγυμνη κοιτώντας το γυμνό σώμα του Μποράν. Ένιωθα τον ζεστό ήλιο να καίει την πλάτη μου.

   Ο Μποράν ταξίδεψε με τα δάχτυλά μου πάνω στην πλάτη μου και μετά πιο κάτω.

- Πονάς;
    

  Με ρώτησε χαμηλόφωνα.

- Όχι.

   Του απάντησα κουρασμένη.

- Λοιπόν τώρα σίγουρα δεν είσαι παρθένα πουθενά.

  Είπε σκεπτικός κα κοιτώντας τα οπίσθια μου με ένα λάγνο χαμόγελο.

Δάγκωσα τα χείλη μου από αμηχανία. Πώς τα έλεγε τόσο εύκολα αυτά;

    Με μια ανάλαφρη κίνηση ανέβηκε πάλι πάνω μου. Σήκωσα τα οπίσθια μου δαγκώνοντας τα χείλη μου από ανυπομονησία... Το αρωματικό λάδι έτρεξε πάλι πίσω στη σχισμή μου...

- Μην ανησυχείς θα κλείσει σε καμιά βδομάδα.

  Μου είπε στο αυτί και το πέος του βρέθηκε πάλι στο πίσω μέρος του σώματος μου.

...
...
...

...

     Η Μελέκ έτρεχε ανέμελη με τις φίλες της. Κάποια μέρα και το δικό μου παιδί θα ήταν έτσι... Θα δημιουργούσα κι εγώ έναν άνθρωπο .

- Κόρη μου πού ταξιδεύεις πάλι ;

   Με ρώτησε η μητέρα καθώς έστρωνε το τραπέζι.

- στο μωρό...

  Χάιδεψα την κοιλιά. Φαινόταν αρκετά τώρα.

- Τι με αυτό;

- Δεν ξέρω... Δεν νομίζω πως μπορώ να το κάνω. Δεν θα μπορέσω ποτέ να γίνω σωστή σύζυγος... Ούτε σωστή μητέρα.

  Η μητέρα πήρε την καρέκλα και έκατσε δίπλα μου.

- Αυτός ο γάμος δεν έπρεπε  να είναι αληθινός. Έπρεπε να είχαμε φύγει την επομένη κιόλας! Θα σε είχαμε γλιτώσει!

  Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.

- Έζησα πρώτη νύχτα γάμου μητέρα. Δεν θα γλίτωνα τίποτα. Με είχε μολύνει ήδη.

   Η μητέρα μου έκλεισε τα μάτια της και έστριψε αλλού το κεφάλι της σαν να της είχαν χτυπήσει.

- Δεν κατηγορώ εσένα... Μόνο τον Σελίμ κατηγορώ. Δεν έφταιξα πουθενά μαμά! Δεν έκανα ποτέ τίποτα κακό! Γιατί έπρεπε να παντρευτώ με το ζόρι στα 17 μου και να με αγγίξει κάποιος που δεν αγαπώ; και μετά κοίτα, βρέθηκα με ένα μωρό στη κοιλιά μου. Ένα μωρό που δεν θέλω καν.