Αισθησιακή θυσία

και τώρα τι γνωρίζεις

Βρήκα τον Μποράν να πίνει, παρέα με κάποιους φίλους του.

- Μποράν!

   Έτρεξα αμέσως δίπλα του και χώθηκε κλαίγοντας στην αγκαλιά του.

- Τι...; τι έγινε;

    Κοίταξα τους φίλους του. Δεν μπορούσα να τα πω αυτά μπροστά του.

- Συγνώμη, πρέπει να φύγω.

   Ο Μποράν με πήρε και με απομάκρυνε γρήγορα από την φασαρία .

- Τι έγινε; σε πείραξε κανείς;

Τα μάτια του πήγαν κατευθείαν στην κοιλιά μου.

- Ναι... Ο Χαλίμ. Με απείλησε.

- Σε απείλησε; τι σου είπε;

   Σηκώθηκα στις μύτες μου και του είπα στο αυτί όλα όσα μου είπε το βρωμόστομα του.

   Όταν κοίταξα το πρόσωπο του Μποράν είχε γίνει κόκκινος.

- τόλμησε να πει τέτοια πράγματα στη γυναίκα μου;

  Του ενευσα καταφατικά με τι κεφάλι μου.

- Σςςε μικρή μου. Δεν θα σε πειράξει. Είσαι γυναίκα μου

   Με πήρε πάλι στην αγκαλιά του και με έσφιξε τόσο πολύ που με το ζόρι έπαιρνα ανάσα .

- Μποράν !

   Έκλεισα τα μάτια μου ήρεμη πλέον στην αγκαλιά του. Δεν θα με άφηνε να πάθω κακό. Ήταν καλός και με αγαπούσε τώρα. Θα με προστατεύει.

   Με φίλησε στα μαλλιά μου, αααχχ πόσο ζεστά ήταν αυτά τα φιλιά. Μέσα στην αγκαλιά του ένιωθα πως κανείς και τίποτα δεν μπορεί να με βλάψει.

- Θα το πληρώσει Νουλιφέρ. Στο υπόσχομαι. Πάμε σπίτι. Αρκετά κουράστηκες.

....

....

  Καλά πριν από το σπίτι περάσαμε και μια βόλτα από την κρεπερί.

- Εντάξει;

  Με ρώτησε ο Μποράν δήθεν για να δείξει πως ήταν μαζί μου. Το μυαλό του ήταν αλλού, τον ανησύχησε αυτό που του είπα, ήταν στη τσίτα και πολύ σφιγμένος. Ώρες ώρες νόμιζα πως θα έκανε μπαμ και θα έσκαγε.

- Έχω λίγο ακόμα.

  Του έδειξε την υπόλοιπη κρέπα σοκολάτα στο πιάτο μου.

- Αντε γρήγορα να πάμε σπίτι. Δεν θέλω να κουράζεσαι.

- Μποράν κάθομαι και τρώω. Ποια κούραση μου λες τώρα;