Αισθησιακή θυσία

Πληγωμένα αδέρφια

Νουλιφέρ Pov.

Έκανε ζέστη ή ήταν ιδέα μου;

Για την ακρίβεια με είχε σφίξει ο Μποράν στην αγκαλιά του.

Με δυσκολία κατάφερα να σηκωθώ χωρίς να τον ξυπνήσω. Έφτιαξα το νυχτικό μου και κατέβηκα σαν γάτα από το κρεβάτι .

Πήγα να με κοιτάξω στον καθρέφτη μήπως είχα λερωθεί, όλα ήταν εντάξει.

Πήγα στο μεγάλο παράθυρο και έκατσα πάνω στο τοίχο που είχε. Ένιωθα το ζεστό αεράκι να χτυπάει το πρόσωπο μου.

- Θα φύγουμε από αυτό το μέρος... Κι εγώ φοβάμαι... Αλλά θα είναι ωραία εκεί που θα πάμε.

Είπα χαμηλόφωνα στην κοιλιά μου όσο την χάιδευα.

- Και θα είμαστε σαν μια οικογένεια. Νομίζω... Όχι σίγουρα θα είμαστε οικογένεια. Κι εσύ θα είσαι το μικρό μωράκι...

Κοίταξα έξω από το παράθυρο. Το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη μου. Στον κάτω όροφο ο Κάαν με κοιτούσε τόσην ώρα!

Δεν πήρε τα μάτια του. Με κοιτούσε θλιμμένος.

Κατέβασα πάλι τα μάτια μου στο κοιλιά. Ήταν κι αυτός μπερδεμένος, ούτε αυτός γνώριζε τι είναι έρωτας.

Σηκώθηκα από το τοιχάκι και με γατίσια βήματα βγήκα από το δωμάτιο προσπαθώντας να μην ξυπνήσω τον Μποράν. Σιγά μη ξυπνούσε, και βόμβες να έπεφταν θα συνεχίσει να κοιμάται.

Κατέβηκα τα σκαλιά γρήγορα. Ο Κάαν καθόταν στον πέτρινο θρόνο ζωγραφίζοντας το μπλοκ του.

Τον πλησίασα διστακτικά.

- Συγνώμη...

Του είπα με κατεβασμένα μάτια. Είχα τύψεις που του φέρθηκσ τόσο σκληρά πριν. Κανονικά έπρεπε να με μιλήσουμε και να ξεκαθαρίσουμε το πρόβλημα.

- Για ποιο λόγο ζητάς εσύ συγνώμη;.

Με ρώτησε γεμάτος απορία και σταμάτησε να ζωγραφίζει.

- Που φέρθηκα έτσι. Που σου φώναξα και σε χτύπησα. Ήταν κάτι αυθόρμητο εκ μέρους σου κι τώρα είμαι σίγουρη πως το έχεις μετανιώσει όπως κι εγώ μετάνιωσα που σε χτύπησα.

Με κοίταξε σοβαρός. Είχε τα ιδία μπλε μάτια με τον Μποράν. Μόνο στα μάτια έμοιαζαν. Ο Κάαν ήταν της ανατολής και ο Μποράν της δύσης.

- Γιατί πιστεύεις ότι μετάνιωσα; το ήθελα και το έκανα και δεν είμαι άτομο που μετανιώνει.

Μου είπε ήρεμος με απόλυτη λογική. Είχα μείνει άφωνη να τον κοιτάω σαν να κοιτούσα στο κενό.