Αισθησιακή θυσία

η προίκα

Ήθελα να κάνω εμετό όμως ήταν αδύνατον γιατί το στομάχι μου ήταν άδειο.

- Φτάσαμε!

Είπε ο Μποράν δήθεν ενθουσιασμένος.

- Να σου πω, έχεις χλωμιάσει...

Ο Μπράιαν έπιασα το πρόσωπό μου στα ζεστά του χέρια και άφησε ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπό μου.

- Δεν είσαι ζεστή... Λοιπόν μόλις πάμε μέσα θα φας ό,τι έχει και δεν έχει.

Μου άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού κι ο ίδιος βγήκε από την άλλη πόρτα.

Πήρα μια βαθιά ανάσα, φοβόμουν ότι μόλις βγω θα σωριαστώ κάτω, όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε αφού ο Μποράν με κράτησε από την μέση και άρχισε να μου δίνει πολλά φιλιά στα χείλη.

- Δεν μπορώ να σε χορτάσω!

Μου είπε με κλειστά τα μάτια και ρούφηξε ξανά τα χείλη μου.

- Πάμε...

Του είπα με τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν από την αμηχανία. Πλέον δεν ήμασταν οι δυο μας, παντού υπήρχαν μάτια εδώ πέρα.

Μπήκαμε μέσα στο σπίτι πιασμένοι χέρι χέρι, Ο Μποράν δεν ήθελε να με αφήσει. Η καλή μας διάθεση αμέσως κόπηκε με το που περάσαμε από την πόρτα. Φωνές ακουγόταν από μέσα. Ανδρικές φωνές, μπερδεμένες φωνές, όλες δυνατές και άγριες ή μια πάνω στην άλλη.

- τι στο διάολο γίνεται πάλι;

Ρώτησε ο Μποράν στα αγγλικά μέσα από τα δόντια του με το βλέμμα του να αγριεύει.

Με πήρε από το χέρι σαν να ήμουν κάποιο σκυλάκι και με μεγάλο βήματα με έσυρε ως το σαλόνι από όπου ακούγονταν οι φωνές.

Σχεδόν όλοι οι Ραχμάν βρίσκονταν εκεί, εκτός των παιδιών και της Γουάλα, η δεύτερη σύζυγος του Ασίντ Ραχμάν. Στην "παρέα " βρισκόταν κι ένας άγνωστος, σίγουρα αυτός ήταν ο λόγος που είχε ξεσπάσει η αντιπαράθεση. Όλοι ήταν εναντίον του κι αυτός ήταν εναντίον όλων.

- Τι γίνεται εδώ;

Ρώτησε με βροντερή φωνή ο Μποράν για να κάνει αισθητή την παρουσία του.

Όλοι σταμάτησαν και στράφηκαν αυτόματα προς το μέρος μας.

- Χαλίμ...

Ο Μποράν άφησε το χέρι μου και κατέβηκε τις δυο σκάλες για να φτάσει κοντά σε αυτόν τον Χαλίμ... Όπα Χαλίμ; Ο Χαλίμ που παράτησε η Σαάτ για τον αδερφό μου;

- Ωραία, ήρθε και ο άσωτος γιος! Ήθελα να τα ακούσεις κι εσύ αυτά! Εσύ ίσως φανείς πιο λογικός από τον πατέρα σου. Θέλω την προίκα πίσω!