Dev Adam (Koruması Mısın? -2)

Umut Demir

Bir kadın kocası tarafından kafasına çekiçle vurulduğu için ölmüş.

Bunu Doruk ablasına karşı söylemişti. Yazarken 'Acaba çok mu cani oldu Doruk?' diye düşünmüştüm. İnsan her şeyi bırakın kendi eşine nasıl kıyar aklım almıyor.

Moodum yerlerde şu an. En son sinirden gözlerim doldu.  Bunu her sinirlendiğinde anası ölmüş gibi ağlayan benim gibi yıkıklar anlar.

🍄🍄🍄

Helikopterden indik, sonra bir arabaya daha bindik. En sonunda şükürler olsunki vardık karekola.

Homurdana homurdana arabadan inince birden koşarak gelen o çirkin köpeği görüp hemen benden önce inen Yağız'ın arkasına geçtim. Çirkin köpek! Sevimsiz!

Hızla gelen köpek Cihan'ın kucağına zıpladığında sonunda hedef noktasına ulaşmıştı. Dev Adam, dev yavrusu köpeğine kuvuştu. Aman ne güzel.

Uzun uzun sevdi onu Cihan. Çirkin köpek. Yaladı yuttu çocuğu. Çirkin! ÇİR-KİN! Birde tüylere bak. Siyah mı, koyu kahve mi belli değil. Birde dişleride çok büyük. Çirkin salyalı şey.

"Kem gözlerini oymadan hemen çek kızımdan!"

Hemen ayaklarıma döndürdüm gözlerimi. Kem gözlüymüşüm. Çirkin köpekli çirkin sahip.

Yada son dediğimi boşverin. Şimdi çarpılırım, kulağımın içinden kolum çıkar falan. Ay Allah korusun. Tövbe tövbe.

"Cihan Alparslan, bilinmesi gerekenler serisi iki;"

Ayaklarımdaki kafamı başta Gürbüz'e, sonra Ali'ye çevirdim.

"Cihan Alparslan'ın sevdiği şeyler ikiye ayrılır. Köpeği ve diğer sevilesi her şey."

Omuz silkip Cihan'ı orda çok sevdiği köpeğiyle bıraktım. Timle birlikte içeri geçtiğimizde bizi Yağmur karşıladı. Bizi mi? Direk Yazgı için beklediği çok belli. Bunlar nasıl fark edememiş birbirlerini sevdiklerini?

Ali özellikle Yazgı'nın önünden geçmeye dikkat ederek Yağmur'un yanına gitti. Ani bir hareketle kardeşinin başını göğsüne yasladı.

"Abimmm... Yollarımı mı gözlermiş benim sidikli kardeşim. Kurban olduğum kardeşim. Prensesim!"

Her kardeşim dediğinde Yağmur'un sırtına şapşaplamak bahanesiyle geçiriyordu ve ben neden hâlâ kızcağızın ölmediğini sorguluyordum.

Koşarak aralarına girip -hayatımda hiç bu kadar zorlanmamıştım- onları ayırdığımda Ali'den bende nasibimi almıştım. Çok daha can yakmayan, naof bir şekilde beline kollarımı doladım.

"Özür dilerim. Yazgı ile sizi söyledim."

Kulağına fısıldadığımda oda aynı şekilde fısıldadı.

"Bunu neden yaptın?"

"Nerden bileyim kardeş olduğunuzu? Özür dilerim."

"Beni öldürecek."

Aynı yüz ifadesiyle ayrıldık birbirimizden. Biz ayrılır ayrılmaz bu seferde tek koluyla Yağmur'un omzunu tutup yine göğsüne çekti.

"Dayanamıyor ben. İlla seveceğim. Burnumda tütüyor kardeşim."

Gerçekten öldürecek kızcağızı. Mahvedecek. Sonra vicdan azabı yüzünden bende gidip kendimi asitle yakacağım.

"İçeri girelim mi artık?"

"Oldu. Biz yukarı çıkalımda sende kardeşime rahat rahat yavşa."

Bir kavga çıkmasın diye içimden bildiğim tüm duaları okurken Yazgı oflayarak göz devirdi.