Dev Adam (Koruması Mısın? -2)

"Kır dizini otur evinde kadın!"

1259 kelime. Güzel olmadı ama bi' Cihan bi' Şimal yazmam lazımdı ve ben diğer bölümü attığım günün sabahından beri yazıyorum. Yok. İlerlemiyor diyalog.

O yüzden yıldıza basın. Moralim yerine gelsin. Diğer bölüm Yağız'lı, 3 mükemmel konuklu ve Şimal'li bölüm olacak. Seviliyorsunuz♡

🍭🍭🍭

"Gece,"

"Hı,"

"Geceee,"

"Ne ya, ne?"

"Kalk hadi. Evlenelim."

Gözlerimi zar zor açıp başımda zebellah gibi dikilen Cihan'a baktım. Gecenin köründe ne saçmalıyor?

"Ne saçmalıyorsun ya? Yat zıbar."

"Evlenelim işte. Nikah dairesine gidelim."

Kulağım belkide uyku sersemliğiyle yanlış duyuyor diye doğruldum yataktan. Belki uykum açılırsa ne dediğini anlayabilirdim.

"Ne dedin sen?"

"Evlenelim işte. Şimdi kalkta gidelim nikah dairesini."

"Babamda bizi kessin. Üstelik ben gelinlik giyeceğim. Ve bir üselik daha, bu saatte hangi nikah dairesi olur ya?"

"Ara babanı. Bir arkadaş halledecek nikah dairesini. Gelinlik konusunda bende istiyorum seni öyle görmeyi, önce nikahı kıyalım. Ondan sonra yaparız düğün."

Sinirle ellerimi saçlarımdan geçirdim. Ne yapacağım ben bu adamla ya!

Telefonumu yatağın yanından alıp açtım. 2:37'de hangi salak kalkar evlenmek için? Babamı hızlıca arayıp açmasını bekledim. Cevap vermiyor. Tabi vermez uyuyor adam.

Tekrar aradığımda Cihan heyecanlı şekilde bakıyordu. Gözleri ışıl ışıl. Heyecana bak, sanki atomu parçaladık. Saçından tutup başını egmesini sağladım bakmaması için.

"Alo, Gece?"

Bu uyukulu ses aynı ben.

"Baba kusura bakma uyandırdım seni ama ben bir şey soracaktım."

"Hayırdır inşallah?"

Hayır baba, hayır.

"Baba ben aşık oldum. Burdaki bir binbaşıya. İzin verirsen şimdi evlenmek istiyoruz."

Bir süre ses gelmeyince kaşlarımı çattım. Adam şoka girdi tabi. Haklı.

"Kızım iyi misin? Ne binbaşısı, ne evliliği?"

"Adı Cihan. Dedimki ben evlenelim artık ama o olmaz dedi. Babanın rızası olmadan asla dedi. Bende seni aradım babacığım."

Cihan'ı ne kadar ballandıra ballandıra anlatırsam o kadar iyi. Çünkü babam hiç sakin değil diye düşünüyorum.

"Gece, al o iti buraya gel."

"Tamam babacığım. İyi geceler."

"Uyumuyorum! Çabuk bilet alın ilk uçakla İstanbul'a geliyorsunuz."

Babam canımızı okuyacak. Harika! Telefon yüzüme kapanınca gözleri parlayan Cihan'a döndüm. Hâlâ umudu var birde. Yazık.

"Ne dedi? Evleniyor muyuz?"

Hıhı evleniyoruz. Cesetlerimizi bile bulamayacaklar be Dev'im. Ne evlenmesi?

"İstanbul'a gidiyoruz. Babamla görüşmen lazım."

Onun gözlerindede hafif bir ürkme olunca ikimizde durumun ciddiyetini tam olarak anlamıştık.

"Cihan, nerden çıktı şimdi evlenmek?"