(Dongju)
Bacaklarımı kendime çekmiş oturuyordum. Neredeyse akşam olmuştu ve ben ışıkları bile açmamıştım. Artık korkmuyordum. İçimdeki korku, hislerimin o kadar gerisinde kalmıştı ki, üzüntüden başka bir şey hissedemiyordum.
"Dongju? Ben geldim, evde misin?"
"Buradayım abi."
Işıkları açıp yanıma geldi ve sımsıkı sarıldı.
"Korkmuş olmalısın. Neden ışıklar kapalıydı tatlım?"
"İstemedim."
"Bak bakayım bana. Neden somurtuyorsun?"
Abimin şefkati bütün hislerimin ortaya çıkmasına sebep olmuştu sanki. Aniden yaşlarımı serbest bıraktım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.
"Benimle konuşmuyor."
"Kim? Woong mu? Yoksa tartıştınız mı?"
"Hayır abi, Gunhak benimle konuşmuyor."
"Bir şey mi oldu?"
"Bilmiyorum."
"Ağlama Dongju, beni çok üzüyorsun."
"Ama ben de çok üzülüyorum. Birlikte Woong'a yardım ederken çok elenmiştik. Aniden neden gitti bilmiyorum."
"Evlerine gittin mi? Belki bir sorunu vardır."
"Ne zaman gitsem uyuduğunu söylüyorlar."
"Keonhee'yle konuşmamı ister misin?"
İç çekerek ağlarken iyice göğsüne sokuldum. Kendimi terk edilmiş gibi hissediyordum.
"İstemiyorum, görüşmek istemediği ortada işte."
"Peki sen... Yani neden bu kadar üzüldün? Bir ihtimal... Acaba ondan hoşlanıyor olabilir misin?"
"Bilmiyorum abi, sadece o yokken çok mutsuz hissediyorum."
"Çok mu özledin?"
"Çok fazla..."
"Minik bebeğim aşık mı olmuş?"
Saçlarımı karıştırdığında geri çekildim. Ben somurtunca tekrar sıkıca sarıldı.
"Neden böyle yapıyor?"
"Belki o da senden hoşlanıyordur, ama netleşmeye ihtiyacı vardır hm?"
"Kapıya bile çıkmıyor. Beni artık görmek bile istemiyor abi. Oysa herkese sevgili olduğumuzu söylerken hiç rahatsızlık duymamıştı.
"NE? SEVGİLİ MİSİNİZ?!"
"Yah! Ne bağırıyorsun?! Sevgili falan değiliz."
"Bu nereden çıktı öyleyse?"
"Okuldakiler öyle sanıyordu. O da bana sarılarak onlara sevgiliymişiz gibi gösterdi."
"Yani sahibin olduğunu göstermek istedi. Kimsenin sana yaklaşmasını istemedi."
"Sadece bana sataşanlara cevap olsun diye yaptı."
"Şimdi bir konuda anlaşalım. Birlikte yemek yiyeceğiz ve sonra bilgisayarda oyun oynayacağız. Bir süreliğine her şeyi unutacağız."
"İstemiyorum."
"Hayır Dongju. Bugün gülümsediğini göreceğim, tamam mı? Sonra ben Keonhee'yle konuşurum."
"Hayır! Bunu yapma, lütfen."
