Playing Tyrion's Game (Complete)

PTG1- Tyrion Montero

Ako at ang waitress ay napalingon kung saan galing iyong tinig. I found myself looking now into a deep black eyes, i blinked in confusion. Bakit siya narito? Ako ba ang kinakausap niya? Ang mga higikgik ng mga babae ay napawi sa nasaksihan nila. Kuryoso silang bumaling sa kinaroroonan namin.

Bumaling siya sa waitress, " Sorry, she's my guest. I'll sign her in a moment." Matigas na english niyang saad sa waitress. Nagulat ang waitress,malamang baka regular itong customer dito. Mga mayayaman nga naman. Humingi ng paumanhin ang waitress. Without a harsh comment the waitress left us.

Ilang oras na ako nandito nakaupo mag-isa don't tell me makikiupo siya rito? Tumingin ako sa lalaking nakatayo sa mesa kung nasaan ako nakapwesto.

"Thank you." Paghihingi ko ng pasasalamat sa kanya. Kung hindi siya nakisingit tiyak kaladkarin ako pasalabas dito kahit alam ko naman na babayarin ko ang ininom ko.

Mr. Handsome Papabol took a seat infront of me. Umarko ang kilay ko. I'm expecting na-aalis siya sa harap ko at babalik sa kanyang pwesto kanina pero umupo siya sa akin harapan.

"Hmm but no thanks. I'll just settle my bill. " Tumayo na ako at kinuha ang gamit ko. But someone held my elbow to make me stop. I shot him a look that told him unwelcomed contact would be a very foolish mistake to Mr. Handsome Papabol.

Iritado akong pumadyak sa harap niya. He saved my ass gusto ko lang kumalawa sa paligid niya dahil alam kong mangingisay ako sa harap ng mayaman. Mabababa ang tingin ng mga mayayaman sa mahihirap.

"Sabi ko thank you but not thank you."

"At least finish your drink, miss." said the Mr. Handsome Papabol, "It would be a shame to waste it." He added

Napalingon ako sa alak na kanina ko pa iniinom parang one fourth na lang Jack Daniels ang laman ng kopita ko. It would be a crying of shame actually. Palagi akong binibilinan ng aking ina na "Pagbinili mo, wag mong sayangin."

Lumaki akong hindi sinasayang ang mga grasya kahit maliit o malaki man ito. Ang pagsasayang ng grasya ay parang pinapaalis mo na rin ang swerte na papalit sayo.

I found myself smiling at the thought of my mother- I miss my bestfriend -my mom.

Tumingin ako kay Mr. Handsome Papabol kuryusong nakatingin sakin. Akala niya siya ang nginingitian ko? Tsk dream on!!

Instead na ituloy ang pag-alis ko ay bumalik ako sa aking pwesto. Mr. Handsome Papabol clicked his finger- na parang hari sa bar, summoned the waitress. The waitress poured him a Champaign in his glass. Bumaling sakin ang dalawa at sinenyasan ni Mr. Handsome Papabol ang waitress na nalagyan ng Jack Daniels ang aking baso he mouthed "I'll pay" tumango lang ako dahil siya magbabayad keribels libre, masarap ang libre.

"I'm just trying to enjoy a quiet drink alone." I said pointedly. Yun naman ang pinunta ko dito gusto ko mahismasan ang utak ko sa mga problema ko.

"Na ah, i want you to be my guest."

"Eh?"

"Be my guest, which means you sit with me. Drinking alone has no fun, miss. Just drink with strangers like me." He spoke English fluently. Sa totoo lang his voice clipped and well schooled unlike me my accent well psh....

"Anyway." Panimula niya, "Miss you don't look as if you are enjoying it. In fact the way you look outside you seem as miserable as I am." Miserable? Talagang miserable ang buhay ko. Lecheng problema yan hindi maubos ubos. I looked at him kung miserable ba siya gaya ako. He was wearing a black suit and black tie. Not just from the attire, from the strain on his Handsomeness face, tingin ko galing siya sa patay. Sa bandang dibdib niya ay nakasuot siya ng Black funeral mourning ribbon pin badge. Ilang diba ang layo namin sa isa't isa, naaamoy ko ang mamahaling perfume ni Mr. Handsome Papabol. It wasn't just the delicious hint of cologne that was unusual. He actually smelt of manly clean there was no other way to describe it. His eyes were black clear. I felt myself relax just a little dahil parang hindi siya kabilang sa mga lalaking nagpapansin sa mga babae gaya sa bar.