"ေတာင္းပန္ပါတယ္...ကြၽန္ေတာ့္သားကကြၽန္ေတာ္
အဲ့ေလာက္ဆံုးမေနတဲ့ၾကားကအဲ့လို႐ိုင္းစိုင္းသြားတာ..
ဒီေကာင္ေလးဒီေလာက္ဆိုးမယ္မွန္းမသိခဲ့ဘူး..."
ထယ္ေယာင္းအေဖ့ကိုစိတ္ပ်က္မိသည္...ေယာက်ာ္းေလးအခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္တာကိုမသိရင္လူသတ္မူ႔က်ဴးလြန္
သလိုဘာလိုလိုနဲ႔အသဲအသန္ေတာင္းပန္းေန႐ွာတာ..
ေတာ္ရံုေပါ့...အခုေတာ့
အနီးအနားကဟိုပန္းသည္မ်က္ႏွာကိုျကည့္ေတာ့
လည္းမထိတထိအျပံဳး ႀကီးကမသထီစရာ...အႏိုင္ရ
သူအျပံဳးႀကီးနဲ႔..ထယ္ေယာင္းအံႀကိတ္ထားရင္းသာ
လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားသည္
"ကင္မ္ထယ္ေယာင္း...မင္းအဲ့ေကာင္ေလးကိုေတာင္း
ပန္လိုက္စမ္း..."
ေတာင္းပန္ရမယ္
စိတ္ကူးေတာင္မ႐ွိဘူး
အေဖ့စကားကိုနားမေထာင္ဂ်စ္ကန္ကန္မ်က္ႏွာေပး
နဲ႔အဆိုးေလးအားေဂ်ာင္ကုတတ္ႏိုင္ရင္ဒီေနရါမွာတင္
ဖင္လံုးလံုးေလးေတြကိုဆြဲရိုက္ခ်င္တာ
"ကင္မ္ထယ္ေယာင္းငါေျပာေနတယ္...ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု
ကိုေတာင္းပန္လိုက္..."
သူေဌးႀကီးရဲ႕ခပ္အုပ္အုပ္ေဒါသစကားေၾကာင့္မာ
နာနည္းနည္းေလ်ွာ့လိုက္တဲ့အေခ်ာေလးရယ္...မေတာင္းပန္လို႔လည္းမျဖစ္သူေဌးကင္မ္ကသူ႔သားအဆိုးေလးကိုေတြ႔ရာနဲ႔ေကာက္ေပါက္မဲ့႐ုပ္ျဖစ္ေနတာ...
ထယ္ေယာင္းလည္းေဂ်ာင္ကုေ႐ွ႕မတ္တပ္ေသခ်ာ
ရပ္ရင္းမေက်မခ်မ္းႏိုင္ေဒါသတလိမ္းလိမ့္ထြက္လ်ွက္..
ခပ္လွလွမ်က္ႏွာေလးကေဒါသေၾကာင့္နီျမန္းေနေပမဲ့
အဲ့စြာေတးလန္ဂ်စ္ကန္ကန္မ်က္ႏွာေဘးေလးကိုကေဂ်ာင္ကုရင္ထဲကလိကလိျဖစ္ေနခဲ့တာ....
"Sorry...."
တစ္လံုးထည္းထြက္လာတဲ့ထယ္ေယာင္းရဲ႕အသံ
"ေဟ့ေကာင္...ငါထထိုးမိေတာ့မယ္...ေသခ်ာေတာင္း
ပန္စမ္း..."
ေဂ်ာင္ကုသူ႔အေ႐ွ႕ကႏွင္းဆီငယ္ကိုမသနားမိ..
ဘယ္ေလာက္ပဲအဆူးအခက္ေတြမ်ားမ်ားအျမဲတမ္အဲ့အဆူးအခက္အားကိုးနဲ႔အသက္႐ွင္ႏိုင္မည္မွမဟုတ္
ပါ...မာနကိုခဝါခ်သင့္တဲ့အခ်ိန္လည္း႐ွိသင့္တယ္ႏွင္း
ဆီငယ္...
