"ကင္မ္ထယ္ေယာင္း..."
တစ္ကယ္ပါ..ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔အိမ္မွာေကာင္းေကာင္းေနရမလားမွတ္တယ္.. တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳးလာခိုင္း
ေနတဲ့ေဖေဖရယ္...Gameေဆာ့ေနေပမဲ့လည္းမျငင္း
ဆန္ရဲေဖေဖ့ကိုေၾကာက္ရသည္မို႔အျမန္ပင္ထသြား
ရသည္...
သူေဌးကင္မ္ကေတာ့တက္တက္ႂကြႂကြမ႐ွိပဲအပ်င္း
ေလးျဖစ္ေနေသာသူ႔သားကင္မ္ထယ္ေယာင္းေလး
ကိုလံုးဝၾကည့္မရပါ...လူငယ္ပဲအခ်ိန္ေတြကိုအက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်မွာေပါ့ ၊အခုေတာ့စားလိုက္အိပ္လိုက္
Gameေဆာ့လိုက္ပင္အခ်ိန္ျဖဳန္းေနေတာ့သည္။ မလႊဲ
သာလို႔သာေရာက္လာရတာမ်က္ႏွာကစူပုပ္ေနေရာ
..
"ေျပာ...ေဖေဖ...ဘာခိုင္းမလို႔လဲ..."
စိတ္မ႐ွည္တဲ့အသံနဲ႔ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရယ္...
"ေရာ့..ဒီမွာပိုက္ဆံ...မင္းဒီကေနတည့္တည့္ဆင္းသြား
ရင္ေအာက္ဘက္ကရပ္ကြက္ကိုေရာက္တယ္..
အဲ့မွာေဂ်ာင္ကုပိုင္တဲ့ႏွင္းဆီျခံ႐ွိတယ္...အဲ့ဒီမွာႏွင္း
ဆီသြားဝယ္လာခဲ့..."
ထယ္ေယာင္းစိတ္ေလသြားသည္
ေန႔တိုင္းပန္းသည္ေကာင္ကလာပို႔ေနက်ကိုး..ဒီေန႔က်မွ
"ေဖေဖရာသူ႔ဘာသူအခ်ိန္တန္လာပို႔မွာေပါ့...သား
မသြားခ်င္ပါဘူး..အဲ့ရပ္ကြက္ကေပါက္လို႔ပဲစားကေလ
ကေခ်အေကာင္ေတြႀကီးပဲ..အိမ္ေတြကလည္းမေကာင္း
မကန္းစ႐ိုက္ေတြ...ရြံ႔စရာႀကီး..."
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းသည္သူ႔အေမေသြးအျပည့္...
သူ႔အေမလိုပင္လွသည္ႂကြားဝါသည္မာနေထာင္လႊား
သည္..အထက္တန္းဆန္ဆန္ဘဝင္ခပ္ျမင့္ျမင့္ရယ္..
"ငါ့ေစာင့္ကန္လိုက္မယ္ေနာ္..ကင္မ္ထယ္ေယာင္း
သြားဆိုသြားေဟ့ေကာင္....မင္းလဲလူသူတို ့လဲလူ
ပဲ..ေစာင့္ျမင္ကတ္ေအာင္လာမလုပ္နဲ႔..."
နည္းနည္းမွအေလ်ွာ့ေပးလို႔မရ
သူ႔သားငယ္အဆိုးေလးကသားရယ္ဘာညာကြီက
သြားၿပီးေခ်ာ့ေျပာၾကည့္..ဒီထက္ပိုဆိုးမည့္အမ်ိဳး..
ဖခင့္စကားေၾကာင့္ငိုမဲ့မဲ့ေလးျဖစ္သြားေသာထယ္ေယာင္းငယ္...ဟြန္႔ဆိုတဲ့အလိုမက်တဲ့အသံဆူးဆူးေလးအျပင္အိမ္ထဲကေနမေက်မခ်မ္းေလးထြက္သြားသည္။
