"အဲ့ႏွင္းဆီျခံကသူမ်ားကိုေရာင္းလိုက္တာေသခ်ာလား.."
မာန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္ကအသဲအသန္ဘာကိစၥနဲ႔အဲ့ႏွင္းဆီျခံ
ကိုလိုခ်င္ေနမွန္းမသိ။အတြင္းေရမူးလီကေတာ့ေခါင္း
ကိုတရစပ္ညိမ့္ရင္း
"အဲ့ႏွင္းဆီျခံကဂြၽန္မိသားစုကတျခားလူကိုေရာင္းသြား
တာပါ။"
မာန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္ကအလိဳမက်ဟန္မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ံဳ ့ရင္း
"ဝယ္သြားတဲ့လူကိုစံုစမ္းထား..ၿပီးရင္ျပန္ေျပာ..."
"ဟုတ္..."
လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့စာခ်ဳပ္ကိုစားပြဲေပၚပစ္ခ်ရင္း
"အတြင္းေရးမူးလီကိုေတာ့ကြၽန္ေတာ္ယံုလို႔ရပါတယ္ေနာ္..ဒီအေၾကာင္းကိုဘယ္သူမွသြားမေျပာဖူးလို႔ကတိေပးပါ...."
အရမ္းသန္မာတယ္ေအးစက္တယ္ထင္တဲ့မာန္ေနဂ်ာ
ခ်ဳပ္ကတစ္ခါတစ္ေလလူတစ္ကာဆီလွည့္ၿပီးယံုၾကည္မူ႔ေတာင္းခံတတ္ေသးသည္။
"ဟုတ္...ကတိေပးတယ္...မာန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္ကကြၽန္ေတာ့္
တူသားအရြယ္ပဲ...မာန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္ဒုကၡေရာက္ေအာင္
ကြၽန္ေတာ္ကလုပ္စရာလား..."
ေလးေထာင့္ဆန္တဲ့ႏူတ္ခမ္းပါးေလးကသြားတန္းေလး
ေတြေပၚတဲ့အထိရီျပလာတဲ့မာန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္။ခဏတာ
ေတာ့အတြင္းေရးမူးလီေငးမိသြားသည္။မာန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္
ကဒီလိုရီတတ္ျပံဳးတတ္လိမ့္မယ္လို႔တစ္ခါမွသူမေတြးဖူး
...အျမဲတမ္းတင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ႏူတ္ခမ္းတစ္စံုကစကားတစ္ခြန္းဟဖို႔အတြက္ေတာင္တာဝန္ႀကီးေနပံု
"ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္ပါဦးမယ္..."
အ႐ိုအေသေပးရင္းတျပံဳးျပံဳးနဲ႔ထြက္သြားေသာအတြင္း
ေရးမူးလီ။အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ့မိသားစုကိုေဖာက္သည္
ခ်ရဦးမည္။မာန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္ကျပံဳးလိုက္ရီလိုက္ရင္အရမ္း
ုၾကည့္ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း။
ညေနရံုးကအျပန္ထယ္ေယာင္းအိမ္အတြက္လိုအပ္တာ
ေလးေတြဝယ္ဖို႔SuperMarketတစ္ခုကိုသာေမာင္း
လာခဲ့သည္။ဟန္းဂုကိုျပန္ေရာက္တာတစ္လေက်ာ္
အတြင္းထယ္ေယာင္းဘက္ကမူမွန္ေအာင္ေနသည္မို႔
သူေဌးႀကီးကစိတ္ခ်ေနတဲ့ပံု။အရင္လိုလူလႊတ္ၿပီးစံုစမ္း
ခိုင္းတာေတြဘာေတြမ႐ွိေတာ့။
