ေဆာင္းမနက္ခင္းသည္ေငြရည္ေငြႏွင္းတို႔ျဖင့္ေအးခ်မ္း
လ်ွက္၊ျပကၡဒိန္ေပၚကအနီေရာင္ရက္စြဲေလးကေဖေဖၚ
ဝါရီလရဲ႕ေနာက္ဆံုးအမွတ္အသား။ေဆာင္းကိုႏူတ္
ဆက္ရေတာ့မည္ေလ။ႏူတ္ဆက္ၿပီးတာနဲ႔ေႏြးဦးကို
ေရာက္ေတာ့မည္။ေႏြဦးရဲ႕ပံုရိပ္ေတြနဲ႔အတူသူ႔ရင္ထဲ
အဖ်ားခတ္ဝင္လာတဲ့ေႏြးေထြးမူ႔ေလးတစ္စြန္းတစ္စ။
"ေမာင္....."
သူ႔ခါးေတြကိုသန္မာစြာရစ္တြယ္လာတဲ့ေမာင္
"တစ္ေယာက္ထည္းအျပင္မွာဘာရပ္လုပ္ေနတာ
လဲ...ဒီေလာက္ေအးေနတာကို..."
မနက္ခင္းေလးမွာဝရံတာထြက္ၿပီးအေငြ႔တစ္ေထာင္း
ေထာင္းထေနတဲ့ေရေႏြးကိုလက္ဖက္စိမ္းေလးႏွပ္ၿပီး
ေသာက္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းရယ္။အတန္ၾကာတဲ့အထိ
အျပင္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုတေမ့တေမာႀကီးေငးေမာေနတဲ့
ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ေဂ်ာင္ကုစိုးရိမ္စိတ္ေလးဝင္
သြားသည္။အဆင္မ်ားေျပပါ့မလားေပါ့။ေနာက္ၿပီးဒီ
ေန႔ကထယ္ေယာင္းကိုCEOရာထူးလႊဲေပးၿပီး႐ွယ္ယာ
တြင္ၾကားCompanyဆက္ခံသူအျဖစ္ေၾကာ္ျင ာမည္
ေလ။အသက္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ေအာင္ျမင္တဲ့စီးပြား
ေရးသမားအေမြဆက္ခံသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ထယ္
ေယာင္းထမ္းပိုးထားရတဲ့အထုပ္အပိုးေတြကမ်ား
လြန္းလွသည္ဟုေဂ်ာင္ကုထင္မိသည္...
ေဂ်ာင္ကုအေနာက္ကေနေပြ႔ဖက္ထားခ်ိ်္န္တစ္ေလ်ွာက္
လံုးထယ္ေယာင္းကသူ႔ကိုမွီကာမ်က္ဝန္းေတြမွိတ္
ခ်ထားသည္။ခဏေလာက္အနားယူေနသည့္သေဘာ
"ေမာင္...ဒီေန႔ငါျပန္လာခဲ့မယ္...ေစာင့္ေနေနာ္..
တိုက္ခန္းေလးမွာပဲ.."
တိုးညႇင္းစြာထြက္လာတဲ့ထယ္ေယာင္းစကားသံ။
ေဂ်ာင္ကုထယ္ေယာင္းရဲ႕ပြေယာင္းေနတဲ့ဆံစေလးေတြ
ကိုလက္နဲ႔ထိုးဖြရင္းျမတ္ႏိုးမဝစြာငံုၾကည့္သည္။
ေနေရာင္ဖ်ဖ်ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာေလးကညိဴ းငယ္
ႏြမ္းေရာ့စြာ။ေဂ်ာင္ကုမျမင္ႏိုင္တဲ့ေၾကကြဲျခင္းေတြဖံုးထာ
သေယာင္။
"ထယ္...အဲ့စကားကိုထယ္လြန္ခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္ကေမာင့္ကို
ေျပာခဲ့တယ္။ဒါေပမဲ့ထယ္ျပန္မလာခဲ့ဘူး..ဒီတစ္ခါ
ထပ္ေျပာတဲ့ဒီမွာပဲေစာင့္ေနဆိုတဲ့စကားကိုေမာင္ဘယ္လိုယံုၾကည္ရမလဲ...ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ေမာင္နဲ႔တူတူေပါ့..."
