ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ကိုထယ္ေယာင္းမႏွစ္ၿမိဳ ့ေသာ္
လည္းသံပုရာရည္ေအးေအးေလးတစ္ခြက္ကေတာ့
စိတ္လန္းဆန္းကာအမူးအေမာေျပေစသည္။
ဝတ္ထားတဲ့လည္ပိတ္အက်ီ ၤအျဖဴ နဲ႔Coatအနက္တစ္
ထည္ကထယ္ေယာင္းလိုလူႀကီးလူေကာင္းအတြက္
မသင့္ေတာ္ေသာ္လည္းခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္smart
က်စြာတည္႐ွိသည္။မဝတ္လို႔လည္းမျဖစ္..မေန႔ည
ကေမာင္အလိုလိုက္ထားခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
Pp
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္းေမာင့္အတြက္
ဆိုရင္ေယာက်ာ္းဆိုတဲ့မာနကိုေတာင္ေဘးဖယ္ထား
တတ္သည္။ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ပါတဲ့ဆိုတဲ့ကင္မ္ထယ္
ေယာင္းဆိုတဲ့လူမ်ိဳးကေမာင္နဲ႔ေတြ႔ရင္ကေလးငယ္
တစ္ေယာက္လိုအသြင္းေျပာင္းသြားရစျမဲ။အ႐ွက္အ
ေၾကာက္ႀကီးတတ္ေပမဲ့ေမာင့္ေၾကာင့္အ႐ွက္ဆိုတာ
ဘယ္နားေကာက္ရမွန္းမသိေတာ့။
ေမာင့္ေၾကာင့္
ေမာင့္အတြက္
ေမာင့္အရာရာကိုထည့္စဥ္းစားေပးရင္း
သူကေမာင္ပိုင္တဲ့အရာေလးျဖစ္လာခဲ့တာ။
အေၾကာင္းျပခ်က္တိုင္းရဲ႕
အရာရာဟာေမာင္..
ေမာင့္ေၾကာင့္သာ..
ေမာင့္အတြက္
ေမာင္ျဖစ္ေနလို႔ပင္။
ထယ္ေယာင္းႏူတ္ခမ္းေလးေတြသည္အခ်စ္ေၾကာင့္
မသိမသာေလးလူးလြန္႔လူပ္႐ွားလ်ွက္
"ကင္မ္ထယ္ေယာင္.."
တံခါးမေခါက္ဘာမေခါက္မ်ိဳး႐ိုးနာမည္ကအစအျပည့္
ေခၚလာတဲ့လူအ႐ိုင္းအစိုု္င္းေလးလီဒံုဝူးေၾကာင့္
အၾကည္ဓာတ္ေလးပင္ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္
"မင္းမိန္းမယူေတာ့မယ္ဆို..."
"ေအးေလ...ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
ဒံုဝူးကမထီမဲ့ျမင္သူ႔အလုပ္စားပြဲေပၚလက္ႏွစ္ဖက္
ေထာက္ရင္း။
"မင္းနဲ႔ေဂ်ာင္ကုရဲ႕ေက်ာင္းတုန္းကပံုေတြအခုထိငါ့
မွာ႐ွိေနတုန္းပဲ...မင္းမိန္းမသာအဲ့ကိစၥေတြသိသြား
ခဲ့ရင္..."
ဒံုဝူးရဲ႕စကားကိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျပန္ျပံဳးျပတဲ့ဒီဇင္ဘာရယ္။
"အန္နာ့ကိုမင္းျပခ်င္ရင္ျပေလ...ဘာမွထူးလာမွာမဟုတ္ဘူး...ငါဂ်ာမနီကိုေရာက္တုန္းကေဂ်ာင္ကုကိုလြမ္း
တဲ့စိတ္ေၾကာင့္စိတ္ဓာတ္အႀကီးအက်ယ္က်ဖူးတယ္..အန္နာကပဲငါ့ကိုဂ႐ုတစ္စိုက္ကုသေပးခဲ့တာ..အဲ့လို
မိန္းကေလးကိုမင္းသြားေျပာမယ္ဆိုလည္းသြားေျပာ
ေပါ့ .."
