Bahar geçirdiği kazanın ardından gözlerini bir hastane odasında açmıştı. Ancak onu kötü bir sürpriz bekliyordu. Genç kız maalesef ki orada olma sebebini de hayatıyla alakalı diğer detayları da hatırlayamıyordu. Üzerinden de ne bir kimlik ne de bir t...
Mert bu soru karşısında ne diyeceğini şaşırmıştı. Bahar'ın şu durumdayken böyle bir şey söyleyebileceğini tahmin etmemişti tabii. Kitabı eline aldıktan sonra Bahar'a doğru tutup onunla alakalı herhangi bir şey hatırlayıp hatırlamadığını sorarak merakla vereceği cevabı beklemeye başladı. Aslında hatırlıyorum demek Bahar'ın durumu için pek de doğru olmayacak gibiydi. O kitapla ilgili bir şey hissetmişti ama bunun neden kaynaklandığını anlayamamıştı.
Bahar ayağa kalkarken düşünceli bir ifade ile "Bilmiyorum ama sanki onu daha önce de gördüğümü hissettim" dediğinde aslında daha çok yazarın yani Mert'in resminden bahsediyordu. O bakışlar gözüne çok aşina gelmişti. Mert ayağa kalkıp kısa bir an sessiz kaldıktan sonra "Haklısın gördün. Sana hediye ettiğim kitap buydu. Hafıza kaybının geçici bir durum olduğu söylenmişti belki de hatırlamana yardımcı olmalıyız. Bu kitap iyi bir başlangıç gibi görünüyor" dedi.
Bahar kitabı eline alıp dikkatle bakarken "Tamam ama bu kitap hafızamın geri gelmesine nasıl yardımcı olacak ki?" diye sorunca Mert aynı küçükken yaptığı gibi gözlerini kaçırıp başını eğerek "Okumaya başladıktan sonra yavaş yavaş anlayacaksın" dedi. Bahar duyduğu şey ile birlikte sessiz kalıp koltuğa oturarak merakla elindeki kitabı incelemeye almıştı. Genç kız kendi geçmişini okuduğundan habersiz sayfalar arasında dalıp giderken Mert'te çalışma masasının önündeki sandalyesine oturup onu izlemeye başlamıştı.
•●●·٠•●●•٠·˙
Yaklaşık 25-30 dakika kadar sonra da kapı telefonunun çalışı duyulmuştu. Bahar elindeki kitabı bırakarak etrafa bakarken Mert'in kolunu masaya yaslayarak uyumuş olduğunu fark etmişti. Yanına geldiğinden beri gözleri oldukça yorgun gözüküyordu zaten. Demek ki sessizlik olunca daha fazla dayanamayarak içi geçmişti.
Bahar bir iki seslenişin ardından baktı olmuyor yerinden kalkıp kapıya doğru gitmişti. Duvardaki kapı telefonu eline alıp tedirgince "Efendim?" dediğinde siparişlerinin geldiğini ve içeriye gönderildiğini söyleyen güvenlik görevlisine haber verdikleri için teşekkür ettikten sonra Mert'in yanına yaklaştı. Nasıl uyandıracaktı ki şimdi?
Mert'i korkutmamak için hafifçe kıstığı sesiyle "Mert uyan pizzacı geldi. Mert!" derken bir an susarak ona bakıp kalmıştı. Bahar onu hatırlamayı gerçekten çok istiyordu ama kendisini ne kadar zorlasa da onunla alakalı bir ipucu yakalayamıyordu. Sadece bu karakteristik yüz hatları ona tanıdığı bildiği biriymiş gibi hissettiriyor bu da Mert'e güven duymasını sağlıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar hoş bakışlarıyla onu izlemeye dalmışken kapının zili çalmış ve Mert aniden o cam gibi parlayan mavi gözlerini açıp kendisine bakan Bahar ile yüz yüze kalmıştı. Mert kendisini izlediğini anlayınca çok şaşırmış Bahar'da bu şekilde yakalanınca çok utanmıştı. Telaşla doğrulup saçlarını toparlaya toparlaya "Seslendim ama uyanmadın. Pizzacı geldi" diyerek geri çekilirken Mert ona şaşkın bir halde bakmayı sürdürüp ayağa kalktıktan sonra kapıya doğru gitti.
