YABANCI

Kötü Haber

Medya : Arya ve Gece

Karşımda duran hem tanıdığım hem de tanımadığım adama baktım ne yapacağımı gerçekten bilmiyordum Barın'ın eli elime kaydı ve elimi sıktı bu yanındayım demekti onun dilinde oda benim kadar şaşkındı..

"Muhafızlar yakalayın şu adamı derhal!"
Kral'ın verdiği emirle kendime geldim buna izin veremezdim ne olursa olsun..

Barın'ın elini bıraktım ve Karan'a doğru yürümeye başladım onun yanına geldim şimdi yanında duruyordum..

"Gel benimle lütfen" dedim önce dirensede karşı koymadı asla rahat değildim Barın'ı orada öylece bırakmak beni rahatsız etmişti.
Şimdi ben ne yapacaktım sarayın biraz dışına çıkmıştık şimdi karşımda duran adama bakıyordum..

"Arya ne oluyor burada?" dedi o da şaşkındı ne olduğunu anlamaya çalışıyor gibiydi..

"Sen buraya nasıl geldin?"

"Seni arıyordum ormanda sonra bir kaç taş gördüm sonrasını hatırlamıyorum"

Ahh hala beni mi arıyorlardı ona sormak istediğim o kadar şey vardı ki.

"Ailem onlar nasıl?"
Derin bir nefes aldı kötü bir şey vardı bunu onun gözlerinde görmüştüm..

"Onlar iyi mi Karan?"

"Seni buradan götüreceğim!" dedi
Beni götürmek için buraya gelmişti benden hiç vazgeçmemişti ama artık çok geçti..

"Arya!"

Bu sesi tanıyordum..

Barın tam arkamda durdu bunu kokusundan anlamıştım..

"Kim bu adam Arya?"

"Sanane Lan!" diye bağırdı bir anda Karan hep böyle bir insandı kaşlarımı çattım verdiği tepkiyle gerçekten böyle devam ederse kafası bedeninden ayrılacağından haberi yoktu..

"Karan kes şunu!" demekle kaldım..

"Onu mu savunuyorsun?"

O dediği benim kocamdı hatta daha fazlasıydı. Bunu ona açıklamayı erteledim şuan sadece olası bir kavgayı önlemeye çalışıyordum.

Önceliği Barın'a verdim
"Barın sakin ol önce lütfen her şeyi açıklayacağım sana" tam gözlerinin içine baktım benim için yapardı bunu gözlerinde gördüm derin bir nefes aldı ve gözleri tamam der gibi kapatıp açtı şimdi Karan'la ilgilenebilirdim.

"Karan ailem nasıl annem babam lütfen onları anlat" dedim...

Aklım orada kalmıştı onlardan haber almak için tek fırsatım oydu aylardır onlardan haber almamıştım duyacağım şeylerden deli gibi korkuyordum..

"Niye geri dönmedin o zaman?"
Buna verilecek cevabım yoktu ama onun anlamayacağını düşünmüyordum e olursa olsun burada kalmayı ben seçmiştim..

"Karan" dedim artık konuşmasını istiyordum..

"Seni çok aradılar bir anda kaybolman hepimizi derinden etkiledi en çok da anneni"
Dedi ve sustu..

"Karan anneme ne oldu!" gözlerim dolmuştu bağırdım!
"Söylesene ne oldu anneme iyi mi!" ağlamaya başlamıştım..

"Kalp krizi"
Duydum sadece kulaklarım uğulduyordu..

Yer ayağımın altından kayarken annemi düşündüm burada aşık olup kaldığım için annem ölmüştü..

Son anda Barın beni tutmuştu Karan'ında beni tutmaya çalıştığını gördüm ama gözlerim ağır ağır kapanırken son düşündüğüm şey annemdi...