YABANCI

Atak

Yerden apar topar kalktım her yerim ıslaktı çamur vardı üzerimde ki çamur sanki hayatıma kazınmıştı böyle bitemezdi benden böyle gidemezdi buna izin veremezdim..

İçeriye girdim ve merdivenleri çıktım odaya girince toplanan bir Barın'ı görmeyi beklemiyordum bu kadar çabuk mu vazgeçti benden benim de hiçbir şeyden haberim yoktu ki bende kandırıldım..benim ondan ne farkım vardı?

"Barın"

"Sesini duymak istemiyorum" dedi.

Kalbime giren ağrıyla ona baktım.
Sevdiğim adam gitmiş yerine bambaşka biri gelmişti sanki..Sevdiğim adamın ağzından çıkan her söz bir bıçak gibi batıyordu kalbime, ruhuma onu tanıyamıyordum..

"Hayır konuşacağız bana böyle davranamazsın! Kız, bağır, çağır ama gitmek ne? Ne zaman pes ettik Barın?"

Durdu kafasını kaldırdı bana baktı. Göz rengi koyulaşmıştı..

"Benden saklandın Arya buna kızıyorum ailenin yaptıkları Venüs her şeyi bilirken bana bir şey söylemedin!"

"Söylememem söylendi Barın dün gece öğrendim her şeyi bugün sana anlattım saklamak hoşuma mı gidiyordu sanıyorsun?"

"bu neyi değiştirir?"

"Barın" dedim sesim titredi bana yabancı gibi bakıyordu buna dayanamazdım ondan başka kimsem yoktu ki benim..

"Biraz uzak kalmak ikimize de iyi gelir düşünmem lazım Ailemi bulmam lazım gerekirse oraya dönmem lazım" dedi

"Venüs'e mi?"
Kafasını salladı..

Ona doğru gittim göğsüne vurdum ve bağırdım..
"Ben senin için bu kadar şey yapmışken gidecek misin? Bunu yapacak mısın? Ben senin için kaldım! Gelecekten bile senin için geldim!" Her cümlede ona vurdum her cümlemi kurarken gözümden bir yaş aktı..

Önünden çekildim.

"Git! Hadi durma! gitmek bu kadar kolaysa hadi git!"
Dedim içim o kadar korkuyordu ki kurduğum cümlenin ardından bekledim önüme geçti kızımıza doğru gitti onu öptü ve kapıya gitti..

Sanki o kapıyı açıp dışarıya çıkarsa bu bina başıma yıkılacaktı..

Bu gökyüzü altında kalacaktım..

Gitme! Demek istedim ama demedim diyemedim gitmek istiyordu ama gitmezdi... Değil mi?

Kapıyı açtı.

Gitti...

Gitti..

Beni bıraktı..

Yere çöktüm sanki kızım da hissetmiş gibi ağlamaya başladı aynı anda..

Ona doğru gittim ve kucağıma aldı o ağladı ben ağladım..

Terk edilmiştim..

Ne uğruna peki bütün hayatı değişen sadece o muydu?

İçimden sürekli tekra ediyordum..

Gitti.

Gitti.

Şimdi ne olacaktı..

Daha fazla dayanacak gücüm kalmamıştı..
Daha ne yaşayalirdim?

Kapı çaldı gelen Dean'dı.

"Neler oluyor Arya?"
Ona baktım cevap vermedim içeriye girdi..

"Üstünün başının hali ne?"

Üzerime kaydı gözüm üzerimde çamur vardı ben yıkılmış haldeydim mavi gözlerim kıpkırmızı olmuştum bu görüntü benim hayatımı yansıtıyordu ne eksik ne fazla ben buydum..