"Sen Akın Koçovalı aynı karşımızdaki metruk bina gibisin. Yıkık döküksün, çökmek üzeresin, terk edilmişsin ama içinde bir yerlerde yaşanmışlık var." dedi genç kız ve yanında duran adama baktı.
"Hayır... Benim içimdeki yaşanmışlık değil. Yalnızlık. S...
Masanın üstündeki resimlere baktı ve sigarasını yaktı. Duman ciğerlerine dolarken hissettiği tek şey rahatlamaydı. Sigarasızlık çok zordu hatta katlanılacak gibi değildi. Onun gibi her şeye yetişmek zorunda olan bir adam için daha da katlanılmazdı. Dumanı havaya üfledi ve viskisinden yudumladı. Acı tat boğazından aşağı kaydı gitti.
"İşte böyle Pars. Herifler sağlam ayak anlayacağın."
"Bana mahallesini anlatma Tunç. Ben o pislik yuvasıyla ilgilenmiyorum. Akın'ı anlat. Ne öğrendin?"
"Senin bildiğin şeyler haricinde tek bir şey var."
"Neymiş?"
"Bu Akın dedesini öldürmüş."
Duyduğu şey ile kahkaha attı. O tıfıl velet mi dedesini öldürmüştü? Kaç yaşındaydı o daha 19 mu? 20 mi? Dedesinin namını yer altı dünyasındaki çoğu kişi bilirdi. İdris Koçovalı zamanında çok adam öldürmüştü. En sonunda ise kendine bir mahalle kurup inzivaya çekilmişti. Onun gibi büyük bir adamın sonu o veletten mi gelmişti? Tekrar kahkaha attı.
"Peki ya o kız?"
"O kızın da babası içerdeymiş. Ne yapalım? Harcasınlar mı?"
"Hayır bekleyin. Daha zamanı değil. Cevdet yavşağını ne yaptınız?"
"Adamlar hala üstünde çalışıyor. Fazla dayanmaz."
"Gebersin bir sike yaramadık herif. Söyle adamlara derisini yüzüp kalbini içeriye yollasınlar. Diğer piçlere ibret olsun. Yattıkları yerde kudurmasınlar."
"Emredersin Pars."
"Bir de Kırlangıç'a söyleyin Akın'ı ziyaret etsin."
"Emin misin?"
"Kendimizi tanıtmamızın zamanı geldi."
"Emredersin."
Sigarasını bitirdi ve küllüğe bastırdı. Başı ağrımaya başlamıştı. Gerizekalının biri yüzünden çoluk çocuk ile uğraşıyordu. Kabul et bize eğlence çıktı, dedi iç sesi. Evet şimdilik eğlenceliydi ama can sıkıcı olursa Pars bu oyunu bitirirdi. Oyun kurucu oydu ve piyonlar sadece o istedikçe vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimdeki eline baktım ve gülümsedim. Onun benim sevgilim olduğuna hala inanamıyordum. Akın ve ben sonunda gerçek olmuştuk. En azından denemeye karar vermiştik. Bu da bir şeydi. Zamanla her şey yoluna girerdi. Buna inanıyordum. Ne acılar, zor zamanlar, kötü anlar geçmemişti ki? Bizde Akın ile zamanla düzelecektik ve ilişkimiz rayına oturacaktı. Geçen gece birlikte düzgün bir ilişki yaşamaya ve birbirimizi gerçekten tanımaya karar vermiştik.
Songül meselesini ise daha konuşmamıştık. Akın için bitmiş gibiydi çünkü ondan hiç bahsetmiyordu. Benim açımdan sorun yoktu. Onu unutmaya başlaması güzel bir şeydi. Gülümseyen suratına baktım. Benim gibi heyecanlandığı belliydi.
