The Dark Side Of the Sea (Malapascua Series #2)

Capítulo 11

Amiga

Hindi ko na maalala ang mga araw na mahimbing akong nakatulog. In between of the madness rain and and dancing crying tress because of the cold wind and monster thunderbolt. I felt... relieve and safe, hindi ko na alam kung paano ako nilagay ni Atticus dito sa loob ng aking kuwarto.

What time is it now? I already feel the heat came from the rising sun. Bumangon nalang ako at kinusot ko muna ang aking mga mata at kaagad kong binuksan ang veranda ng aking kwarto.

The rising sun shining so brightly, the heat from the sun, hit the softness of my skin. Pero, hindi pa naman ito ganoon ka-sakit dahil umaga pa naman. The birds are already singing their morning song. Inalala ko ang mga nangyari kagabi. Like, how did it happen?

I can still remember the hotness came from Atticus's body. How he whispered those words from my ears. Ipinilig ko na lamang ang aking ulo. You shouldn't thinking about that, Maia. He already had a girlfriend, for sure! Sabi nga niya kahapon na may ibang babaeng gusto siya. Kaya bakit kailangan pa niyang pumunta sa iba. That is his statement, yesterday.

I took a shower first before I went out to my room. Kung hindi lang siguro kami naabutan ng ulan, baka kagabi pa kami nakabalik.

Kuya Milan didn't bother to text nor call me! Siguro, abala talaga siya kay Corazon. No'ng si Cora naman ang nawawala, halos hindi siya mapakali. Kuya Milan is not a showy person, he's a mysterious man with full of secrets! Yes, he's my brother, pero... hanggang ngayon, hindi ko pa rin alam ang mga ayaw at gusto niya. Iisang babae lang ang kilala kong naging girlfriend niya noon, dahil ipinakilala niya ito sa amin sa bahay. Iyon din ang araw na umiyak si Corazon nang dahil nakita niyang may ka-halikan si Kuya Milan sa kaniyang kuwarto. Of course, boys will always ne boys. At hindi inosente ang kapatid ko diyan. He can make a thousands of girls drool, because of him!

Maaliwalas ang paligid ng bahay at napakatahimik.

Where is he? Saan kaya 'yun nagpunta? Bakit hindi man lang niya ako ginising st isinama?

Dumiretso ako sa kusina at naghanap ng pagkain. Napatawa na lamang ako sa aking isipan. What you'd expect, Maia? Na may pagkaing lilitaw diyan sa lamesa? Mabuti na lamang at kompleto pa ang mga kagamitan dito. Nandito pa rin ang mga mamahaling gamit ni Mommy, mga pinggan at iba pa. Andito  pa rin ang coffee maker. Biglang kumulo ang aking tiyan, naalala ko pala... hindi nga pala ako nakapag-dinner kagabi!

Bigla akong napatalon nang biglang sumulpot si Atticus mula sa pintuan. Napahawak ako sa aking dibdib at pinanlakihan ko naman siya ng aking mga mata.

"You scared me!" singhal ko sa kaniya.

"Sorry," ani Atticus.

May dala siyang dalawang brown na paper bag at kaagad niya itong inilapag sa maliit na lamesa.

"What's that?" turo ko sa dala niya kahit alam kong may hula na ako kung ano ang laman niyon.

"Our food. Bumili ako ng pagkain. Kumakain ka ba nang mga pagkain mula sa karinderya? I hope, your answer is a yes," sabi niya sa akin habang dahan-dahan niyang inilabas mula sa paper bag ang mga supot ng iba't-ibang dala niya.

Napakunot ang aking noo at pinagmasdan ko muna ang mga binili niyang pagkain.

"It's actually my first time, eating that kind of food. You know, my parents didn't allow us to eat from karinderya's. We actually eat from a fancy restaurant or hotel's."

Pagpapaliwanag ko sa kaniya. Umigting naman ang kaniyang panga sa aking mga sinabi. Why? Did I say something wrong? Bakit parang natigilan siya? Sinabi ko lang naman ang totoo, eh.