wrong thought || tododeku

Bölüm 12

Arkadaşlar şarkıyla okumayın. Çünkü şarkı yok iakgüwvğwovğwlv

•_Midoriya_•
Yatağamda yatıyor ve boş boş tavanı izliyordum. Düşücelerimin arasından sıyrıldığımda kolumdaki saate baktım. Saat daha sekiz buçuktu ve balo gece yarısı sonlanacaktı. Herkesin gelmesine daha vardı. Yatakta sıkılıp odamdan çıktım ve mutfağa ilerledim. Sabahtan beri bir şey yemediğimden acıkmıştım. Burnuma gelen güzel kokuyla beraber adımlarım hızlandı. Masanın üzerinde en sevdiğim yemekten gördüğümde önüne doğru koşmuş ve yanındaki nota bakmıştım.

"Bir şeyler yemediğini fark ettim Midoriya. Acıkmışsındır. Afiyet olsun."
-Todoroki

Hafifçe tebessüm ettim ve önümdeki yemeği yemeye başladım. Kısa süre içerisinde bitirdiğimde şişmiş hissediyordum. Tabağı kaldırıp mutfaktan çıktığımda elimin tutulup çekilmesiyle tökezlemiş ve karşımdaki bedene çarpmıştım. Başımı kaldırdığımda beklediğim gibi Todoroki'yi gördüm. Yanaklarım al rengini yeniden alırken kolumdan tutuyor ve bırakmıyordu. Elleri belimi sardı, sırtımda ellerini birbirine kenetledi ve beni tam anlamıyla hapsetti. Sırtım duvara yaslandığında karşımda bana gülümseyerek bakıyordu.

"Gidebilir miyim T-Todoroki?"

"Hayır."

"Ama c-cidden gitmem gerek."

"Olmaz."

"Ödevler?"

"Ödevlerinin hepsini çoktan bitirdiğinden haberim var Midoriya."

"Ders çalışacağım?"

"Yarına sakla."

"Her şeye de cevabın var!"

"Seninde her şeye itirazın var!"

Yüzümü eğip sinirle solumuştum. Aşağı baktığım anda yanlış anlaşılmaması adına kızararak bakışlarım kaldırdım. NE SALAK BİR HAREKET YAPMIŞTIM BEN ÖYLE?

"Neye bakıyorsun sen?"

Stresle başımı kızararak kaldırdım ve elim kolum başka oynarken konuştum.

"Ne? Ya-yani şey, hiç. Ö-öyle. Hiç yani."

Daha fazla batırma ihtimalim yokta herhalde değil mi? Utancımdan başımı refleksen yeniden eğdiğimde utançla geri kaldırmıştım! BU İKİ OLDU AMA!

"Evet, kesinlikle hiç."

"Se-sen yanlış anladın Todoroki. S-Sadece bilirsin utançtan..."

"Bir tamam Midoriya. Ama ikinci defa yemem."

AL İŞTE! YANLIŞ ANLAMIŞTI!

Todoroki başını eğip omzuma yasladığında ellerim saçlarına gitmemek için zor duruyordu. Burnuma değen saçları beni huylandırdığında gülmüştüm. Gerçektende gülmüştüm... sanırım gülmeyeli uzun zaman olmuştu...

"Gülüyorsun."

Başını kaldırmadan konuştuğunda bir şey diyememiştim. Gardımı yavaş yavaş indiriyordum... kahretsin...

"Midoriya."

"Efendim Todoroki?"

"Yeniden benim olur musun?"

"Todoroki biliyorsu-"

"Başlama yine, evet biliyorum. Ama dinle Midoriya."

Başını kaldırdı, beni bıraktı ve yere oturdu. Bende onu dinlemek için karşısına oturduğumda gözlerimizi ayırmamaya dikkat ederek konuşmaya başladı.