BULİMİA ÇAĞI

9. Bölüm

Dün akşam odama kapandıktan sonra akşam yemeği için odamdan dışarı çıkmıştım. Babam ve abim benim bu halimi görünce şaşırdılar. Babam bana ' Kendi doğal saç rengin yerine , bu yapay boyayı saçına sürmüşsün. Aferin kızım.' Demişti asla şaka olmayan ses tonuyla. Abim ise ' Bu yaşta saç mı boyatılır kızım? Ne yaptın kendine?'' Diyerek beni hafif azarlamıştı. Ailemden çok büyük bir tepki beklemiyordum zaten.Hiçbir cevap vermedim. Sadece kafamı'Anladım.'anlamında sallamıştım.

Benimde yemek yiyecek iştah kalmadığı için , masadan kalktım. Hiç bir şey demeden masadan kalktım ve odama doğru yürüdüm. Odama girdiğimde çantamda duran abur çuburları yiyip , aç karnımı bastırmak istiyordum, fakat canım istemedi. Sonra boşverdim. Bende gece kalkıp bir tane elma yedim ve yattım.

Bugün normalde okula kalkmam için uyanmam gerekiyordu , fakat ben akşama anneme gelecek olan amcamlar için anneme yardım etmek için kalkmıştım.

Şu anda salonda tozlanmış olan aynanın tozunu alıyordum.

Salonumuzun büyüklüğü ortaydı. İçinde bir tane ikili koltuk , bir tane üçlü koltuk , iki tane de ayrı olan koltuk vardı. İki tane tekli olan koltuk yan yanaydı ve sağ tarafta olan kare şeklinde olan yemek masasının hemen yanındaydı.Tekli ikili koltuğun çarprazında küçük üç tane iç içe geçmiş masalar vardı. Biri küçük , biri orta, biri büyük boyutta olan masalar. Onun çarprazında ikili koltuk vardı. İkili koltuğun hemen çarprazında dik dikdörtgen şeklinde olan komitin vardı. Komitinin çarprazında ise üçlü koltuk vardı. Böylece yuvarlak şeklini oluşturan eşyaların hepsi kahverengi rengindeydi. Sadece koltuğun kumaşındaki krem ve rengi çiçek şekli desenler ,ortaya serilen beyaz -siyah karışımı olan halı ve beyaz renkli duvarlar bu odada yoğun olan kahverengi rengini birazcık da olsa bastırıyordu.

Allah aşkına 15 gün boyunca bu evde ne yapacağım ben?

Ha ,dur. Bulaşık yıkama , ev silme , toz alma , ev süpürme, yemek yapma...

Benim gerçekten okumam gerekiyordu. Okuyup bir Psikiyatrist olmam gerekiyordu. Evet , psikiyatrist olmak istiyordum. Aslında ben dizi oyuncusu olmak istiyordum. 70 milyonun karşısına geçip, verilen rolü oynamak, 70 milyon tarafından tanınmak, herkesin bana 'Çok güzelsin. ' ' Harikasın.' 'Sana bayılıyorum.' Gibi cümleler ile iltifat etmelerini , birçok kişi tarafından ilgi görmek , televizyonda kendimi görüp izlemek , izlediğimde gülümsemek istiyordum.

Ancak bunların hiç biri asla olmazdı ,çünkü filmlerde oynayan kızların vücutları neredeyse kusursuzdu. Yüzleri çok bakımlıydı. Hiç siyah nokta , sivilce , yağ bezesi yoktu. Saçları ipek gibi yumuşaktı. Düzgün bir şekli vardı. Yaptıkları her mimiklere insanlar özene bözene bakardı. Yüzlerini ne kadar çirkin hale sokmaya çalışırsalar çalışsınlar çirkin olmazlardı. Giydikleri her kıyafet yakışırdı. En sevmediğiniz çirkin bir kıyafeti güzel bir kızın üzerinde gördüğünüz zaman, o kıyafet size büyüleyici bir güzellikte görünür.

Bu düşünceler kaşlarımı derince çatmama ve elimde ki toz bezini sıkıca sıkmama sebep oldu.

Benim vücudum ise kusurların en kusurlusuydu. Burun kenarlarımda siyah nokta vardı. Çenemde minik sivilceler vardı. Göz altlarımda küçük yağ bezeleri vardı. Saçlarım sertti. Sanki bir ev badanası yapılan boya saçıma sıçramış ve saçımda kurumuş bir sertlikteydi saçım. Giydiğim kıyafette ya göbeğim bir yerden çıkar ya da geniş kollarım bir kas gibi dikkat çekerdi. Ancak kaslar güzel bir yönde dikkat çekerdi ,fakat erkeklerde. Bende o kas dediğim kollar tamamen bir yağ deposuydu. İnsanlar en sevmediği kıyafetleri benim üzerimde denedikleri zaman o kıyafeti yırtıp yakacaklarına adım gibi eminim.

Elimdeki sıkıca sıktığım toz bezini bu sefer hırsla üçlü iç içe geçmiş olan masayı hızlı bir şekilde bastırarak sildim.

Sinirlenmiştim ,çünkü kendimi böyle kabul etmiyordum. Küçükken zayıf olup, şimdi bu kadar kilolu olmayı kabul edemiyordum. Çevremdeki dalga geçilen , hakkımda ki yapılan iğrenç esprileri kabul edemiyordum. Annemin bana şaka da olsa taktığı hayvan lakaplarını kabul edemiyordum.