Backpfeifengesicht × TaeKook✔

QRLSM14

_

Taehyung açılan kapının sesini duyduğunda bakışlarını yolda ilerleyen arabalardan çekip, evinden çıkan sevgilisine dikmişti. Ona doğru gülümseyerek gelen kişiye karşı ellerini çantasının kulpundan indirmiş ve hemen sonrasında boynuna dolanan kollara karşılık beline sarılmıştı sevgilisinin.

Ayrıldıklarında parmakları birbirine dolanmış ve okula doğru ilerlemeye başlamışlardı. Daha sonra Taehyung dün gece aklına takılan bir şeyi Jeongguk'a dönerek sormuştu. "Dün akşam on bire kadar çevrimiçiydin. Kiminle konuşuyordun?" Jeongguk ise omuz silkmişti. "Bastekbol grubunda konuşuyorduk. Durumu iyi olan okuldan birkaç kişi takımımıza destek yapacakmış. Onun hakkında konuştuk."

"Anladım."

Kafa sallayarak önüne döndüğünde tuttuğu eli daha da sıkmış ve yine kendilerine olan bakışları görmezden gelerek okula ilerlemişti. Taehyung sevgilisine sınıfına kadar bırakmak için onunla birlikte lisenin önüne geldiklerinde biraz ilerilerinde olan kız grubunun onlara bakarak el salladığını görmüştü. Yanındaki sevgilisi de aynı şekilde onlara karşılık verirken, Taehyung çatık kaşlarla yanındaki kişiye dönmüştü. Jeongguk'u tanıdığından beri annesinden farklı bir kadınla bu kadar samimi olduğunu görmemişti.

Jeongguk hızla kendisine dönüp yanına sesli bir öpücük bırakmış ve elini bırakarak yanından uzaklaşmıştı. "Öğlen görüşürüz Taehyung-sshi!" Taehyung yavaşça elini havada salladığında resmen kızların yanına sekerek giden sevgilisini izlemişti arkadan. İçinde oluşan rahatsızlıklıkla birlikte yan taraf doğru yürüyerek kendi okuluna girmiş ve sınıfına ilerlemişti.

.

.

.

Normalde gözlerini bir an bile olsa kendisinden ayırmayan sevgilisi Jeon Jeongguk, şuan kendisinin yüzüne bile bakmıyordu. Kendisiyle bir umut konuşur diye, okullarının arasındaki duvara yaslanıyor ve arkadaşlarıyla konuşuyormuş gibi yapıp sevgilisinin kızlarla olan gülüşmesini izliyordu. Normalde bu durumları kafasına takan birisi değildi ama kızların sevgilisine olan tutumları ve parlak bakışları onu huzursuzlaştırıyordu.

Cebinden telefonunu çıkarıp görünmeyen bir yere geçti ve sevgilisini aramaya başladı. İlk başta okulunun ağaçlarının arkasında onu izledi. Telefonu cebinde titredi ve Jeongguk bunu fark edip telefonunu cebinden çıkartmıştı.

"Taehyung?"

"Merhaba sevgilim. Nerdesin?"

"Bahçedeyim, Taehyungie."

Güzel, kendisinin nerede olduğunu sormamıştı.

"Pekala. Napıyorsun bahçede?"

"Arkadaşlarımla oturuyorum Taehyung. Bir sorun mu var? Sesin tuhaf geliyor."

"Hayır. İyiyim ben. Öğlen, nereye gideceğiz? Çok güzel bir café keşfettim."

"Aslında.. bu öğlen basketbol grubu ile yemek yiyecektik. Sende gel derdim ama sıkılırsın. Bu sefer ayrı yiyelim olur mu?"

"Tabi tabi, sorun yok. Şimdiden afiyet olsun o zaman."

"Teşekkürler sevgilim. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Hızla telefonun kırmızı tuşuna basıp arkasındaki banka oturdu. Kafasını ellerinin arasına aldığında hiddetle karıştırmış ve derin bir nefes almıştı. Sesli bir şekilde ofladığında baktan kalkmış ve okulun girişine doğru tepesindeki kara bulutlar ile ilerlemişti. Neden böyle olduğunu ya da böyle hisettiğini bilmiyordu. Alışkın değildi, sevgilisinin ilgisiz tavırlarına. Jeongguk tarafından her zaman çok önemsenmiş ve fazlaca benimsenmişti. Birden böyle olması onu he afallatmış hemde çıkmaza sürüklemişti. Sahiplenmeye alışıktı o, önemsenmeye. Etrafından ve sevgilisinden ilgi girmeye, yalnız olmaya değilde yalnız bırakmaya alışkındı Taehyung. Ve şimdi ise sevgilisinin eskiden 'imkansız' olarak adlandıracağı davranışlarını yaşamak onu hazırsız yakalamıştı.