Clown Canyon // Kookmin

1 ☂️ Kanyon tepesinin yıldızlı manzarası

See~laaam~ 🌸☂️🍒🤡

Melli'nin 'zibilyon tane devam eden kurguları' listesine yeni eklenen Clown Canyon kitabına hoş geldiniz~

Sonunda bu kurguyu yazabildiğim için çok mutluyum 😏 Israr üzerine başlamak benim için çok utanç verici bir durum olsa da bana ısrar ederek bu bölümü yazdıran tüm o şahıslara teşekkür ederim dşemcşwkfşe ve elbette son dakikalarda elimi ayağıma dolaştıran, sakinleştirmek yerine tir tir titrememe neden olan o kişilere de minnettarım(!) lkdsjfskdhfj

Belirtmem gerekiyor bahsettiğim bu kanyonu ve kurgu içinde geçecek olan Pamrio karakterini kesinlikle ben uydurdum. Güney Kore'de böyle bir kanyon yer almıyor, zaten bunun bir fiction olduğunu bildiğiniz için çok takılmayacağınızı umuyorum 🍄❤

Umarım beğenirsiniz, eminim ki diğer bölümlerde daha çok sohbet edebiliriz. Bölümü medyaya koyduğum şarkıyla okursanız bölüm daha güzel gelebilir, anlamdan çok melodi daha uyumlu sanırım şkcşencdv

Keyifli okumalar dilerim~ 🤡 B'

🎧 The Lumineers - Ophelia

1 ☂️ Kanyon tepesinin yıldızlı manzarası

12 yıl önce (sizde buraya
okumaya başladığınız tarihi atabilirsiniz🎈)

Busan'ın kuzeyinde bulunan Yamr deresi, tepenin yamacından kurumaya yüz tutmuş kanyon toprağına doğru usulca akıyordu. İki tarafı toprak duvarlarla kaplanmış olan kanyon dereyi yalnız bırakmak istermiş gibi tek bir çimen tanesinin bile bulunmaması için ant içmişti.

Yıllardır insan eli değmeyen bu uçurum, orada yaşayan canlıların soyunu tüketmek istermiş gibi kupkuru ve baharda bile filizlenmeyen bir doğaya sahipti. Ta ki Park Jimin ve babasının 2 mil ötede eğlenmek adına geldiği kamp gezisinden ayrılıp bu kanyonun ağzına gelerek oraya çantalarında taşıdığı birkaç tohumdan biri olan kayın ağacı tohumunu ekene dek sürmüştü bu ızdırap.

Güne veda ederek batmaya yüz tutmuş güneşin turuncu ışınları kanyondaki serin rüzgarı yalarak hafif hafif kaybolurken, Park Jimin babasının da yardımıyla eline verilen tohumu yerleştirmek adına toprağı güzelce kazmış ve tüm dikkatiyle tohum tanesini yumuşak toprağa yerleştirerek filizlenmesi adına usulca üzerini örtmüştü.

Minik aklıyla bir yandan yaptığı iş için kendisiyle gurur duyarken, bir yandan da tek bir ot tanesi bile bitmeyen kanyona tohum eken aklını sorguluyordu. Parıltısı sönen güneşin yarım görüntüsüyle süslenen derenin üzerinde bir tane bile nülifer yokken benim ağacım nasıl tutacak diye düşünmemiş değildi minik Minie...

Tanrı nelere kadirdi ki onun bu düşüncesi gerçekleşmeseydi?

İçindeki o minik umut taneciğini, hem babasına olan güveni sayesinde, hem de ilk deneyiminin verdiği heyecan nedeniyle diri tutuyor ve bunları düşündükçe de o umut taneciğinin az da olsa kıvılcımlanarak dağıldığını hissediyordu.

Mutluydu ve içinde 6 yaşına kadar asla hissetmediği bir kıpırtı vardı.

Yanlarından uzun uzadıya akarak berrak suyuyla dikkat çeken derenin kıyısına eğilmiş ve minik avuçları arasında doldurabildiği kadar suyla tekrar tohumunu ektiği minik tepeciğinin yanına dönmüştü Jimin. Attığı her adımda küçük elleri arasından süzülerek firar eden birkaç damlacığı yok saymış ve diğerlerinin de öyle olarak kuru toprağa düşmemesi için hızla tohumunu yerleştirdiği toprağının üzerine suyu boşaltıvermişti.