Clown Canyon // Kookmin

6 ☂️ Nehrin şarkısıyla uyandırılan hisler

Heelloo~ Selam güzellerim 🍒

Nasılsınız bakalım? İyi olmanızı umuyorum. Şu durumda kendimizi salmamamız en faydalısı bence.

Evet evet, şimdi bölüm spoilerına gelelim klasdlksdfa Tabii ki yine bir Kookmin momentimiz var~ Sonunda (6 bölüm sonunda, bu yolculuğu biraz daha uzatmak isterdim ama...) Palyaço Kanyonu'na varacaklar~ 

Neyse, ben çok içeriğe girmeden siz okumaya başlayın en iyisi 🍄❤ Keyifli okumalaar

🎧 Myuu - Keep Going

6 ☂️ Nehrin şarkısıyla uyandırılan
hisler

Şafak vaktiyle birlikte tekrar yola koyulduğumuz arabada yine rahatsız edici bir sessizlik vardı. Kaç saat olmuştu bilmiyordum. Büyük ihtimalle öğlen vaktini geçmiştik çünkü güneş saatler öncesinin aksine batıya doğru ilerleyerek güne veda etmeye başlamıştı.

O kadar uzun zamandır yoldaydık ki popomu kaplayan o et parçasını hissetmiyordum. Jungkook yol boyunca gerçekten hiç mola vermemişti ve bu beni delirtecekti. Kötü tarafı, berbat müdavimliği yetmiyormuş gibi ağzını bıçak açmamasıydı. Tamam, gerek olmadıkça onunla konuşmayacağım diye kendime bir yemin etmiştim ama bu yeminin de bir süresi vardı. Telefonumun şarjı bittiği an söz de biterdi. Ama ekranda düşük pil uyarısından kısa süre sonra kapanan telefonuma veda edeli bile birkaç saat olmuştu ama hala konuşmamıştık.

Çok sıkılmıştım ve midem bulanmaya başlamıştı. Uyumak istiyordum ama uykum da yoktu. Mızmız bebekler gibi kıvranmak istemiyordum ama gerçekten sıkılmıştım. 

"BİR DAHA!.. Bir daha iç çekersen yolun kalanını kamyonetin kasasında geçirirsin Park Jimin!"

Jungkook'un sakinleşme çabaları içerisinde kurduğu cümleyle çektiğim derin ve sıkıntılı Oh'ları ancak fark edebilmiştim. En azından böyle bir anda tehdit savurmak yerine bu olaya ılımlı bir şekilde yaklaşıp sıkıntımı giderecek yönde mantıklı fikirler üretemez miydi? Örneğin; şuan yanından geçtiğimiz nehrin yanında durup biraz mola vermemizi sağlamak gibi?

"Sıkıldım Jungkook, ne yapabilirim? Kusura bakma senin gibi taştan oluşmuş bir duvar olmadığım için bu sessizliğe ve monotonluğa alışamıyorum."

"Sürekli mola veremem Park Jimin. Erkenden gidip yapmam gereken işleri tamamlamam lazım."

"İlk olarak adım Jimin. Park benim soyadım Jungkook, her cümlede kullanmana gerek yok! Ayrıca zaten gece varacağız, kör karanlıkta ne işin olabilir ki?"

Jungkook cevap vermek yerine bakışlarını bana çevirmiş ve gereksiz yere alevlenen öfkeli gözlerini bana dikmişti.

"Sana ne?! Çocuk musun sen? Sürekli sürekli mola istiyorsun?"

"Önüne bak! Ayrıca ne alakası var çocuklukla? Sıkıldım ve daraldım. Sen uzun yollara alışık olabilirsin Jungkook ya da konuşmamaya ya da diğer insanların normal olarak gördüğü davranışların tam tersini yapmaya. Ama ben alışık değilim! Ne olacak sanki biraz mola versek?"

"Sürekli mola verirsek ne zaman oraya varacağımızı biliyor musun?"

"Geç varsak ne olacak ki Jungkook? Hem 5 dakikalık molalar bizi öldürmez!"

Jungkook saniyeler önce yola çevirdiği bakışlarını tekrar bana yöneltmiş ve ciddi manada korkutucu olan o gözleri bana sunmuştu. Öncekine korkunç demiştim değil mi? Kesinlikle geri alıyordum... 

"SEN BENİMLE KAFA MI BULUYORSUN JİMİN?! NASIL BİR TEHLİKE ALTINDA OLDUĞUNU BİLE BİLMİYORSUN!"

"Jungkook! Önüne bak!"